Το αστροκύττωμα είναι ένας όγκος του εγκεφάλου που προέρχεται από τον υποστηρικτικό ιστό του νευρικού συστήματος, τα λεγόμενα γλοιακά κύτταρα. Το αστροκύττωμα λοιπόν ανήκει στα γλοιώματα (συλλογικός όρος για τους όγκους του εγκεφάλου του κεντρικού νευρικού συστήματος) και προέρχεται από τα αστροκύτταρα (γλοιακά κύτταρα). Σε ποσοστό άνω του 60%, το αστροκύττωμα είναι η συχνότερη μορφή γλοιώματος. Περισσότερο από το 40 τοις εκατό όλων των παιδιών ηλικίας μεταξύ πέντε και εννέα ετών αναπτύσσουν αστροκύττωμα.
Knochenkrebs bezeichnet einen bösartigen Knochentumor, der das menschliche Knochengewebe betrifft, Zellen entartet und das umliegende gesunde Gewebe zerstört. Mediziner unterscheiden dabei zwischen den drei häufigsten Formen von Knochenkrebs, dem Osteosarkom, dem Chondrosarkom und dem Ewing-Sarkom. Über das Lymphsystem oder die Blutbahn können sich die Krebszellen in anderen Organen ablagern und dort Metastasen bilden. Je früher der Knochenkrebs erkannt wird, desto besser sind die Heilungsaussichten.
Καρκίνωμα του φάρυγγα
Το καρκίνωμα του φάρυγγα είναι επίσης γνωστό στην καθομιλουμένη ως καρκίνος του λαιμού. Πρόκειται για καρκίνο του λαιμού, του λεγόμενου φάρυγγα, ο οποίος σε ποσοστό άνω του 90 τοις εκατό όλων των περιπτώσεων προκαλείται από πλακώδες καρκίνωμα που προέρχεται από τα κύτταρα της βλεννογόνου μεμβράνης. Οι γιατροί διακρίνουν μεταξύ καρκινώματος του φάρυγγα (υποφάρυγγα) και καρκινώματος του στόματος και του ρινοφάρυγγα (στοματοφάρυγγα και ρινοφάρυγγα). Το καρκίνωμα του φάρυγγα μπορεί να εκδηλωθεί με πυκνούς λεμφαδένες στο λαιμό. Αυτά διογκώνονται λόγω της εξάπλωσης του όγκου. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, το καρκίνωμα του φάρυγγα βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο καρκίνου.
Το καρκίνωμα του φάρυγγα είναι επίσης γνωστό στην καθομιλουμένη ως καρκίνος του λαιμού. Πρόκειται για καρκίνο του λαιμού, του λεγόμενου φάρυγγα, ο οποίος σε ποσοστό άνω του 90 τοις εκατό όλων των περιπτώσεων προκαλείται από πλακώδες καρκίνωμα που προέρχεται από τα κύτταρα της βλεννογόνου μεμβράνης. Οι γιατροί διακρίνουν μεταξύ καρκινώματος του φάρυγγα (υποφάρυγγα) και καρκινώματος του στόματος και του ρινοφάρυγγα (στοματοφάρυγγα και ρινοφάρυγγα). Το καρκίνωμα του φάρυγγα μπορεί να εκδηλωθεί με πυκνούς λεμφαδένες στο λαιμό. Αυτά διογκώνονται λόγω της εξάπλωσης του όγκου. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, το καρκίνωμα του φάρυγγα βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο καρκίνου.
Το καρκίνωμα του ήπατος ονομάζεται επίσης στην καθομιλουμένη καρκίνος του ήπατος και αναφέρεται σε μια κακοήθη νόσο των ηπατικών κυττάρων. Στη Γερμανία, το καρκίνωμα του ήπατος θεωρείται σχετικά σπάνια καρκινική νόσος, η οποία προσβάλλει κατά μέσο όρο άνδρες ηλικίας 70 ετών και άνω και γυναίκες ηλικίας 72 ετών και άνω με συχνότητα άνω του μέσου όρου. Οι γιατροί μπορούν επίσης να ονομάσουν το καρκίνωμα του ήπατος πρωτοπαθή καρκίνο του ήπατος, επειδή προέρχεται από το ήπαρ. Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα (HCC) είναι ο πιο κοινός τύπος πρωτοπαθούς καρκίνου του ήπατος. Οι γιατροί μιλούν για δευτερογενή καρκίνο του ήπατος όταν θυγατρικοί όγκοι (οι λεγόμενες μεταστάσεις) από άλλους κακοήθεις όγκους έχουν εγκατασταθεί στο ήπαρ. Αυτό μπορεί να συμβαίνει, για παράδειγμα, με τον καρκίνο του εντέρου ή του στομάχου. Τα πρωτοπαθή και δευτεροπαθή καρκινώματα του ήπατος διαφέρουν μεταξύ τους όσον αφορά την πορεία και τη θεραπεία τους.
Το γενετικό υλικό είναι το σημείο εκκίνησης του καρκίνου. Οι φορείς του γενετικού υλικού (τα γονίδια) πρέπει να μεταφέρονται πλήρως, χωρίς βλάβες και χωρίς σφάλματα στο θυγατρικό κύτταρο κατά τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων. Διαφορετικά, το θυγατρικό κύτταρο μπορεί να μετασχηματιστεί και να σχηματίσει καρκινικά κύτταρα με αυτόν τον τρόπο. Ωστόσο, η βλάβη του DNA μπορεί να προκληθεί λόγω πολλών περιστάσεων
Οι ασθενείς με καρκίνο συχνά επιθυμούν μια πιο ήπια εναλλακτική λύση στις συχνά πολύ αγχωτικές συμβατικές μορφές θεραπείας, όπως η χημειοθεραπεία. Από την άλλη πλευρά, άλλοι ασθενείς, των οποίων ο καρκίνος έχει ήδη προχωρήσει πολύ, βλέπουν την εναλλακτική ιατρική ως την τελευταία τους λύση. Η συμβατική και η εναλλακτική ιατρική θα πρέπει να συνεργάζονται στενά. Η συμβατική ιατρική έχει καταφέρει να αναπτύξει όλο και καλύτερες θεραπείες χάρη στο αυξανόμενο επίπεδο της έρευνας, οι οποίες υπόσχονται ελπιδοφόρες προοπτικές για θεραπεία. Συνεπώς, η εναλλακτική ιατρική θα πρέπει πάντα να χρησιμοποιείται ως συμπλήρωμα της συμβατικής ιατρικής, για παράδειγμα για τον μετριασμό των παρενεργειών της χημειοθεραπείας ή της ακτινοθεραπείας.