Όγκοι και θεραπεία συχνότητας

Μια καλοήθης ανάπτυξη του σμηγματογόνου αδένα ονομάζεται κύστη σμηγματογόνου αδένα. Οι γιατροί μιλούν επίσης για ένα αθήρωμα ή μια τριχιλιομυελική κύστη. Στην καθομιλουμένη, η κύστη του σμηγματογόνου αδένα αποκαλείται επίσης "πλιγούρι", επειδή με την πάροδο του χρόνου το περιεχόμενο της κύστης, το σμήγμα, μοιάζει με πλιγούρι στη σύστασή του. Στο 90 τοις εκατό όλων των περιπτώσεων, μια κύστη σμηγματογόνου αδένα αναπτύσσεται στην τριχωτή κεφαλή και συχνά εμφανίζεται συχνότερα σε αυτή τη θέση. Ωστόσο, οι κύστεις των σμηγματογόνων αδένων μπορούν επίσης να αναπτυχθούν στην περιοχή του λαιμού και του λαιμού, καθώς και στην κοιλιά, στο πρόσωπο ή/και στα γεννητικά όργανα.

Η πιλονιδιακή κύστη, ή sinus pilonidalis, προέρχεται από τη λατινική λέξη "pilus", που σημαίνει τρίχα. Επομένως, η πιλονιδιακή κύστη είναι επίσης μια φλεγμονή των θυλάκων των τριχών και των σμηγματογόνων αδένων, οι οποίοι αναπτύσσονται στη μέση γραμμή της πλάτης, στην έξοδο της πτυχής του γλουτού, και σχηματίζουν εκεί με την πάροδο του χρόνου ένα απόστημα. Επομένως, η καθομιλουμένη μιλάει επίσης για συρίγγιο του κόκκυγα. Μια πιλονιδιακή κύστη δεν είναι πάντα εύκολο να αντιμετωπιστεί και έχει σχετικά υψηλή πιθανότητα υποτροπής. Οι νεαροί ενήλικες μεταξύ 15 και 30 ετών έχουν περισσότερες πιθανότητες από το μέσο όρο να αναπτύξουν μια πιλονιδιακή κύστη και οι άνδρες έχουν περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από τις γυναίκες.

Μια επιδερμοειδής κύστη αναπτύσσεται στο χόριο, κάτω από την επιφάνεια του δέρματος, και είναι αναγνωρίσιμη ως ένα μικρό εξόγκωμα. Μια επιδερμοειδής κύστη μπορεί να κυμαίνεται από 1 έως 4 εκατοστά σε περίμετρο και μπορεί να εμφανιστεί σε μια μεγάλη ποικιλία από μέρη του σώματος. Ωστόσο, η επιδερμοειδής κύστη εντοπίζεται συχνότερα στο πρόσωπο, τον κορμό ή το λαιμό. Οι όροι "επιδερμιδική κύστη", "επιδερμιδική κύστη σφαίρας" ή "ενδοκοιλιακή κύστη" χρησιμοποιούνται συχνά ως συνώνυμα της επιδερμοειδούς κύστης. Σε γενικές γραμμές, μια επιδερμοειδής κύστη είναι συνήθως αβλαβής και καλοήθης.

Ο λευκός ή ανοιχτόχρωμος καρκίνος του δέρματος είναι ο πιο κοινός τύπος καρκίνου του δέρματος. Ο λευκός καρκίνος του δέρματος διακρίνεται σε καρκίνο των βασικών κυττάρων (βασικοκυτταρικό καρκίνωμα) και σε σπινθηλίωμα (ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα), τον λεγόμενο καρκίνο του τσιμπήματος, όπου ο καρκίνος των βασικών κυττάρων εμφανίζεται σημαντικά συχνότερα. Και οι δύο τύποι καρκίνου αναπτύσσονται μάλλον αργά και σπάνια σχηματίζουν μεταστάσεις.

Το κακόηθες μελάνωμα ονομάζεται επίσης στην καθομιλουμένη μαύρος καρκίνος του δέρματος. Πρόκειται για κακοήθη όγκο που προσβάλλει κυρίως το δέρμα. Η συχνότητα εμφάνισης του μαύρου καρκίνου του δέρματος αυξάνεται κάθε χρόνο, επειδή η εισαγωγή του προσυμπτωματικού ελέγχου για τον καρκίνο του δέρματος έχει καταστήσει δυνατή τη διάγνωση της νόσου πολύ νωρίτερα. Περίπου τα δύο τρίτα όλων των μελανωμάτων μπορούν να ανιχνευθούν έγκαιρα και να αφαιρεθούν χειρουργικά. Ο ασθενής έχει τότε καλές προοπτικές θεραπείας. Σε γενικές γραμμές, το ποσοστό 5ετούς επιβίωσης για τις γυναίκες είναι 93%, ενώ για τους άνδρες είναι 91%.

Κατά μέσο όρο, οι γυναίκες διαγιγνώσκονται με κακόηθες μελάνωμα στην ηλικία των 67 ετών, ενώ οι άνδρες προσβάλλονται συχνότερα από το μέσο όρο, γύρω στα 60 έτη. Ο μαύρος καρκίνος του δέρματος είναι ο πέμπτος συχνότερος τύπος όγκου στους άνδρες και ο τέταρτος συχνότερος στις γυναίκες. Εάν ο μαύρος καρκίνος του δέρματος εντοπιστεί νωρίς, μπορεί να αφαιρεθεί χειρουργικά.

Το αιμαγγείωμα είναι ένας καλοήθης όγκος των αιμοφόρων αγγείων, ο οποίος είναι επίσης γνωστός στην καθομιλουμένη ως σφουγγάρι αίματος ή κηλίδα φράουλας. Τα αιμαγγειώματα είναι νεοπλάσματα, δηλαδή νέοι σχηματισμοί ιστών του σώματος, που προκαλούνται από ελαττωματική κυτταρική ανάπτυξη και είναι ακόμη πολύ μικρά εάν είναι συγγενή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα αιμαγγειώματα μπορεί να αυξηθούν σε μέγεθος κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής, στη συνέχεια να σταματήσουν να μεγαλώνουν και τελικά να υποχωρήσουν μόνα τους.