Όγκοι και θεραπεία συχνότητας

Τα σαρκώματα είναι σπάνιοι κακοήθεις όγκοι που προσβάλλουν περίπου 5.000 ασθενείς στη Γερμανία κάθε χρόνο και αντιπροσωπεύουν έτσι σχεδόν το ένα τοις εκατό όλων των νέων περιπτώσεων καρκίνου. Αναπτύσσονται κυρίως (περίπου το 85% όλων των σαρκωμάτων) σε μαλακούς ιστούς, όπως οι μύες, το λίπος ή/και ο συνδετικός ιστός. Σπανιότερα, μπορεί επίσης να εμφανιστούν στα οστά (περίπου το 15% όλων των σαρκωμάτων). Τα σαρκώματα περιλαμβάνουν περίπου 100 διαφορετικούς υποτύπους, ο προσδιορισμός των οποίων είναι εξαιρετικά σημαντικός για τη θεραπεία.

Ο όρος "καρκίνωμα" προέρχεται από τη λατινική λέξη "carcinoma" και σημαίνει "καρκίνος". Κατά συνέπεια, το καρκίνωμα είναι μια κακοήθης (κακοήθης) ασθένεια που αναπτύσσεται από τα κύτταρα του βλεννογόνου (επιθηλιακά κύτταρα) και δεν είναι απαραίτητο να εντοπίζεται μόνο στο σημείο προέλευσης, αλλά μπορεί επίσης να εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματος μέσω μετάστασης.

Η λέξη κύστη προέρχεται από τον ελληνικό όρο "κύστη" και σημαίνει κύστη. Η κύστη είναι επομένως μια κοιλότητα στον ιστό που είναι γεμάτη με υγρό, αίμα, πύον ή σμήγμα και μπορεί να αποτελείται από έναν ή περισσότερους θαλάμους. Κατά κανόνα, μια κύστη είναι καλοήθης, μπορεί να αναπτυχθεί σε διάφορα μέρη του σώματος και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι κύστεις δεν προκαλούν συμπτώματα, οπότε μπορούν να παραμείνουν απαρατήρητες για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Eine Perikardzyste geht vom Herzbeutel, dem sogenannten Perikard aus, und ist ein gutartiger Tumor des Mediastinums (Mittelfell). Perikardzysten treten eher selten auf und sind in der Regel im rechten Zwerchfelrippenwinkel, in unmittelbarer Nähe zur rechten Herzhälfte gelegen. Perikardzysten in der linken Körperhälfte sind noch seltener zu finden. Eine Perikardzyste kann zwischen 12 und 15 Zentimetern groß werden.

Eine perineurale Zyste entsteht als eine mit Hirnwasser gefüllte Ausstülpung am Ausgang des Spinalkanals und zählt zu einer eher seltenen Erkrankung. Eine perineurale Zyste kann einzeln oder vermehrt auftreten und ist auf ein Druck-Ungleichgewicht im Liquor-Raum zurückzuführen.

Η συριγγομυελία είναι μια νόσος του νωτιαίου μυελού που εμφανίζεται μάλλον σπάνια και είναι είτε συγγενής είτε επίκτητη. Μόνο περίπου οκτώ στους 100.000 ανθρώπους αναπτύσσουν συριγγομυελία, με τους άνδρες να προσβάλλονται συνήθως συχνότερα από τις γυναίκες. Χαρακτηριστικό της συριγγομυελίας είναι οι μονές ή πολλαπλές κοιλότητες στο νωτιαίο μυελό που είναι γεμάτες με εγκεφαλονωτιαίο υγρό, οι οποίες ονομάζονται συρίγγια. Οι σύριγγες αναπτύσσονται κυρίως στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης ή στην ανώτερη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένας συρίγγιος μπορεί επίσης να αναπτυχθεί στο κατώτερο στέλεχος του εγκεφάλου. Οι γιατροί μιλούν τότε για μια συριγγοβουλβία

Η θωρακική κύστη είναι μια κοιλότητα γεμάτη υγρό στον ιστό του θώρακα. Ο θώρακας περιλαμβάνει τη θωρακική κοιλότητα και το θωρακικό τοίχωμα. Εκτός από τους μύες, περιλαμβάνει επίσης ζωτικά όργανα όπως η καρδιά, οι πνεύμονες και ο θυρεοειδής αδένας. Εάν η κύστη βρίσκεται στον πνεύμονα και επομένως πρόκειται για πνευμονική κύστη, είναι συνήθως γεμάτη με αέρα αντί για υγρό. Συχνά μια θωρακική κύστη είναι συγγενής και, εάν δεν προκαλεί συμπτώματα, τείνει να ανακαλύπτεται τυχαία.

Η κύστη ωοθήκης ή κύστη ωοθήκης είναι μια κοιλότητα στις ωοθήκες που μπορεί να γεμίσει με υγρό ή ιστό. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μια κύστη ωοθήκης δεν προκαλεί συμπτώματα και δεν απαιτεί θεραπεία, καθώς συχνά εξαφανίζεται μόνη της. Η κύστη των ωοθηκών έχει συχνά μέγεθος μόνο μερικών χιλιοστών έως εκατοστών και μπορεί να είναι είτε συγγενής είτε να αναπτυχθεί με την πάροδο του χρόνου υπό ορισμένες συνθήκες.

Μια κύστη θύμου αναπτύσσεται έξω ή μέσα στον θύμο αδένα (Brie), ένα σημαντικό τμήμα του ανοσοποιητικού συστήματος, ο οποίος βρίσκεται στο επίπεδο του φάρυγγα και του πρόσθιου ή οπίσθιου μεσοθωρακίου. Οι κύστεις του θυμικού είναι είτε συγγενείς είτε επίκτητες κατά τη διάρκεια της ζωής. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μια κύστη θύμου είναι ασυμπτωματική και πάντα καλοήθης. Ωστόσο, εάν η θυμική κύστη εμφανιστεί στο πρόσθιο ανώτερο μεσοθωράκιο, μπορεί να γίνει πολύ μεγάλη και πρέπει να αφαιρεθεί χειρουργικά.

Μια καλοήθης ανάπτυξη του σμηγματογόνου αδένα ονομάζεται κύστη σμηγματογόνου αδένα. Οι γιατροί μιλούν επίσης για ένα αθήρωμα ή μια τριχιλιομυελική κύστη. Στην καθομιλουμένη, η κύστη του σμηγματογόνου αδένα αποκαλείται επίσης "πλιγούρι", επειδή με την πάροδο του χρόνου το περιεχόμενο της κύστης, το σμήγμα, μοιάζει με πλιγούρι στη σύστασή του. Στο 90 τοις εκατό όλων των περιπτώσεων, μια κύστη σμηγματογόνου αδένα αναπτύσσεται στην τριχωτή κεφαλή και συχνά εμφανίζεται συχνότερα σε αυτή τη θέση. Ωστόσο, οι κύστεις των σμηγματογόνων αδένων μπορούν επίσης να αναπτυχθούν στην περιοχή του λαιμού και του λαιμού, καθώς και στην κοιλιά, στο πρόσωπο ή/και στα γεννητικά όργανα.

Η πιλονιδιακή κύστη, ή sinus pilonidalis, προέρχεται από τη λατινική λέξη "pilus", που σημαίνει τρίχα. Επομένως, η πιλονιδιακή κύστη είναι επίσης μια φλεγμονή των θυλάκων των τριχών και των σμηγματογόνων αδένων, οι οποίοι αναπτύσσονται στη μέση γραμμή της πλάτης, στην έξοδο της πτυχής του γλουτού, και σχηματίζουν εκεί με την πάροδο του χρόνου ένα απόστημα. Επομένως, η καθομιλουμένη μιλάει επίσης για συρίγγιο του κόκκυγα. Μια πιλονιδιακή κύστη δεν είναι πάντα εύκολο να αντιμετωπιστεί και έχει σχετικά υψηλή πιθανότητα υποτροπής. Οι νεαροί ενήλικες μεταξύ 15 και 30 ετών έχουν περισσότερες πιθανότητες από το μέσο όρο να αναπτύξουν μια πιλονιδιακή κύστη και οι άνδρες έχουν περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από τις γυναίκες.

Η νευρεντερική κύστη, ή εντερογενής κύστη, είναι μια δυσπλασία του νευρικού σωλήνα, της σπονδυλικής στήλης και του νωτιαίου μυελού που δεν συνδέεται με απώλεια νοημοσύνης (μη-συνδρομική). Η νευρεντερική κύστη είναι συγγενής και συνήθως εντοπίζεται κοιλιακά του νωτιαίου μυελού, ενώ μερικές φορές μπορεί να βρεθεί στο οπίσθιο μεσοθωράκιο. Μια νευρεντερική κύστη προκύπτει από μια διαταραχή διαχωρισμού (διαταραχή διαχωρισμού) του νοτοχορδού (της πρωταρχικής σπονδυλικής στήλης) με τον ανώτερο γαστρεντερικό σωλήνα. Η νευρεντερική κύστη είναι εξαιρετικά σπάνια. Παγκοσμίως, έχουν δημοσιευθεί μόνο περίπου 35 περιπτώσεις νευρεντερικής κύστης, εκ των οποίων, ωστόσο, ένας αριθμός αγοριών που υπερβαίνει τον μέσο όρο προσβάλλεται από τη νόσο αυτή.