Τι είναι το καρκίνωμα της ουράχας

Το καρκίνωμα του ουροποιητικού συστήματος είναι μια επιθετική και κακοήθης (κακοήθης), αλλά σπάνια μορφή όγκου που προσβάλλει το ουροποιητικό σύστημα. Ο όγκος εμφανίζεται συχνότερα σε άνδρες που έχουν συμπληρώσει την ηλικία των 50 ετών (περίπου 63%). Μόνο το 0,5 έως 2 τοις εκατό όλων των όγκων της ουροδόχου κύστης οφείλονται σε καρκίνωμα της ουροδόχου κύστης. Διακρίνεται σε πρωτοπαθή κυστική και μη κυστική μορφή. Το καρκίνωμα της ουροδόχου κύστης συχνά αναπτύσσεται στην οροφή της ουροδόχου κύστης, αλλά μπορεί επίσης να αναπτυχθεί στο κοιλιακό τοίχωμα ή στην κοιλιακή κοιλότητα και δεν προκαλεί συμπτώματα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Πώς αναπτύσσεται ένα ουραχικό καρκίνωμα

Ο καρκίνος προέρχεται από τον ουραχικό πόρο (ουραχός), μια επιμήκη δομή που αναπτύχθηκε κατά την εμβρυϊκή φάση. Ο ουραχός περιλαμβάνει την κορυφή της μετέπειτα ουροδόχου κύστης και εκτείνεται στον ομφάλιο λώρο. Παρόλο που ο ουραχός μετατρέπεται σε μια μικρή ταινία μετά τη γέννηση, μπορεί να βρεθεί ακόμα στο ένα τρίτο περίπου όλων των ενηλίκων. Τα σημάδια ενός διατηρημένου ουραχού είναι:

• υποτροπιάζουσα φλεγμονή της ουροδόχου κύστης ή/και του ομφαλού,
• (αυξημένη) παραγωγή βλέννας από την ουροδόχο κύστη και/ή τον ομφαλό,
• Ομφαλοκήλη που δεν έχει διαγνωστεί ως διατηρημένος ουραχός.

Συνήθως, ωστόσο, ο ουραγωγός δεν προκαλεί κανένα παράπονο. Μόνο όταν τα καρκινικά κύτταρα σχηματίζονται στον ουραγωγό ονομάζεται ουραγχικό καρκίνωμα.

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη καρκινώματος της ουράχας

Δεν είναι ακόμη σαφές ποιοι παράγοντες κινδύνου μπορούν να ευνοήσουν την ανάπτυξη καρκίνου της ουροδόχου κύστης. Ωστόσο, οι γιατροί υποψιάζονται ότι η χρόνια φλεγμονή, η οποία οδηγεί σε αδενική μεταπλασία (μετατροπή ενός τύπου κυττάρου σε άλλο), μπορεί επίσης να προκαλέσει την ανάπτυξη καρκινώματος αργότερα. Ωστόσο, η χρόνια φλεγμονή μπορεί επίσης να οδηγήσει σε κατακράτηση βλέννας, η οποία με τη σειρά της μπορεί να προκαλέσει μια επώδυνη κύστη στο πρόσθιο κοιλιακό τοίχωμα. Αυτό μπορεί να προάγει το καρκίνωμα του ουραχού μέσω του ομφαλού. Το γεγονός όμως ότι παραμένει μέρος του ουραγωγού ή ολόκληρος ο ουραγωγός αυξάνει τον κίνδυνο σχηματισμού όγκου. Επιπλέον, οι γιατροί έχουν μέχρι στιγμής αποκλείσει τη γενετική προδιάθεση, τους περιβαλλοντικούς παράγοντες ή την οικογενειακή προδιάθεση για την ανάπτυξη καρκινώματος της ουράχας.

Σε ποια στάδια ταξινομείται το ουραχικό καρκίνωμα

Το καρκίνωμα του ουροποιητικού συστήματος ταξινομείται ανάλογα με τη σοβαρότητα και την επιθετικότητα του όγκου. Το στάδιο του καρκίνου καθορίζεται με βάση τις ακόλουθες πτυχές:

• τη βιοψία του δείγματος ιστού,
• το μέγεθος του όγκου,
• τα ευρήματα του όγκου, εάν έχουν ήδη προσβληθεί γειτονικά όργανα ή ιστοί,
• τα ευρήματα, εάν ο όγκος έχει ήδη κάνει μετάσταση.

Ποια είναι τα συμπτώματα του καρκινώματος της ουράχας

Το καρκίνωμα του ουραχού συνήθως προκαλεί μάλλον μη ειδικά συμπτώματα. Μόνο όταν ο όγκος έχει φτάσει σε γειτονικές δομές ή έχει διαπεράσει το δέρμα ή τον βλεννογόνο, μπορεί να εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα. Δεδομένου ότι το ουραχικό καρκίνωμα αναπτύσσεται συνήθως σε άμεση γειτνίαση με το τοίχωμα της ουροδόχου κύστης ή την ουροδόχο κύστη, μπορεί να προκαλέσει μακροαιματουρία, δηλαδή ερυθρό χρωματισμό των ούρων. Δεδομένου ότι το αίμα στα ούρα μπορεί επίσης να υποδηλώνει άλλες ασθένειες, θα πρέπει πάντα να συμβουλεύεστε έναν γιατρό και να αποσαφηνίζεται η αιτία. Ο ερεθισμός της ουροδόχου κύστης ή οι υποτροπιάζουσες λοιμώξεις της ουροδόχου κύστης μπορεί επίσης να είναι σημάδι καρκινώματος της ουροδόχου κύστης.

Εάν, από την άλλη πλευρά, το καρκίνωμα του ουραχού έχει αναπτυχθεί σε διαφορετικό σημείο, για παράδειγμα εντός του χώρου Retzius, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε άλλα συμπτώματα, όπως μια μάλλον σπάνια ομφαλική έκκριση από τον αφαλό (ομφαλορροία) ή βλέννα στα ούρα (βλεννοουρία).

Πώς διαγιγνώσκεται το καρκίνωμα της ουράχας

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το καρκίνωμα της ουροδόχου κύστης ανακαλύπτεται συνήθως με μακροαιματουρία. Προκειμένου να διευκρινιστεί αυτό το φαινόμενο, ο γιατρός θα πραγματοποιήσει συνήθως ουρηθροκυστοσκόπηση (εξέταση της ουρήθρας και της ουροδόχου κύστης). Στο 89 τοις εκατό όλων των περιπτώσεων, το καρκίνωμα της ουροδόχου κύστης μπορεί να ανιχνευθεί με αυτή την εξέταση, καθώς ο όγκος εμφανίζεται συνήθως στην οροφή της ουροδόχου κύστης ή στο τοίχωμα της ουροδόχου κύστης. Επιπλέον, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και άλλες απεικονιστικές διαδικασίες, όπως η μαγνητική τομογραφία (MRI) ή η αξονική τομογραφία (CT).

Εάν υπάρχει βάσιμη υποψία ότι υπάρχει καρκίνωμα του ουροποιητικού σωλήνα, θα παραγγελθεί επίσης βιοψία. Ωστόσο, για να ληφθεί ο κυτταρικός ιστός, πρέπει πρώτα να πραγματοποιηθεί μια χειρουργική επέμβαση, κατά την οποία ο ασθενής υποβάλλεται σε γενική αναισθησία. Η αφαίρεση δείγματος ιστού από την ουροδόχο κύστη γίνεται συνήθως με διαουρηθρική εκτομή (TUR). Αυτό περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός ενδοσκοπίου μέσω της ουρήθρας στην ουροδόχο κύστη για την αφαίρεση δείγματος ιστού.

Πώς αντιμετωπίζεται το ουραχικό καρκίνωμα

Δεδομένου ότι οι περισσότερες περιπτώσεις καρκινώματος της ουράχας δεν εμφανίζουν συμπτώματα για μεγάλο χρονικό διάστημα, συνήθως ανακαλύπτεται μόνο σε αρκετά προχωρημένο στάδιο. Εάν είναι δυνατόν, ο θεράπων ιατρός θα προσπαθεί πάντα να αφαιρέσει τον όγκο πλήρως με χειρουργική επέμβαση. Εάν έχουν ήδη προσβληθεί τμήματα της ουροδόχου κύστης, αυτά πρέπει επίσης να αφαιρεθούν. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί να αφαιρεθεί ολόκληρο το όργανο. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, τοποθετείται μια δεξαμενή αντικατάστασης, η λεγόμενη νεοκύστη, ή κατασκευάζεται ένα ουροποιητικό στόμα. Πρόκειται για ένα τεχνητό άνοιγμα για ούρηση. Μπορεί επίσης να είναι απαραίτητη η αφαίρεση λεμφαδένων της πυέλου, εάν αυτοί είναι διευρυμένοι ή έχουν προσβληθεί από τον καρκίνο.

Σε αντίθεση με άλλους καρκίνους, η συστηματική χημειοθεραπεία για το καρκίνωμα της ουράχας δεν υποκαθιστά τη χειρουργική επέμβαση και δεν μπορεί να θεραπεύσει τον όγκο. Επομένως, η χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται συνήθως μόνο εάν το καρκίνωμα του ουραχού έχει εξαπλωθεί σε άλλους ιστούς ή όργανα ή/και για να αποφευχθεί μια πιθανή υποτροπή (κίνδυνος υποτροπής) μετά από επιτυχή χειρουργική επέμβαση.

Ποια είναι η πρόγνωση του καρκινώματος της ουράχας

Το καρκίνωμα του ουροποιητικού συστήματος διαγιγνώσκεται συνήθως μόνο όταν ο ασθενής παραπονιέται για τα πρώτα συμπτώματα. Σε αυτό το σημείο, ωστόσο, στο 20 τοις εκατό όλων των περιπτώσεων δεν είναι πλέον δυνατόν να θεραπευτεί το καρκίνωμα του ουροχύτη. Περίπου κάθε τρίτος ασθενής είτε υποτροπιάζει μετά τη θεραπεία είτε ο όγκος εξαπλώνεται. Το ποσοστό 5ετούς επιβίωσης μετά τη διάγνωση είναι 50 τοις εκατό.