Der Escherichia coli-Erreger, auch Kolibakterium genannt, zählt zu der bekanntesten Bakterienart, welche aus der Gattung der Escherichia stammt. Hierbei handelt es sich um ein gramnegatives, säurebildendes Bakterium, welches integraler Bestandteil der menschlichen Mikrobiota und der anderer warmblütiger Tiere ist

Το Clostridium botulinum είναι ένα αναερόβιο, δηλ. χωρίς οξυγόνο, αναπτυσσόμενο μικρόβιο που σχηματίζει σπόρια και συνεπώς έχει μακρά περίοδο επιβίωσης. Αυτά τα σπόρια σκοτώνονται μόνο στους 100 °C, αλλά βλαστάνουν ξανά μόλις οι συνθήκες διαβίωσης γίνουν ευνοϊκότερες. Το μικρόβιο Clostridium botulinum, το οποίο απαντάται παντού στο περιβάλλον, παράγει τοξίνες που ονομάζονται βοτουλινικές τοξίνες, από τις οποίες προέρχεται και το όνομα του παθογόνου. Οι βοτουλινικές τοξίνες είναι από τις ισχυρότερες γνωστές τοξίνες που μπορούν να έχουν νευροβλαπτική επίδραση στον άνθρωπο. Το Clostridium botulinum παράγει διαφορετικούς τύπους τοξινών (τύπου A-G). Στον άνθρωπο, οι τοξίνες A, B, E και F παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο. Στη Γερμανία, μεταξύ 10 και 20 άνθρωποι αρρωσταίνουν από αυτές τις τοξίνες κάθε χρόνο.

Η Bartonella tribocorum είναι ένα βακτήριο που ανήκει στο γένος Bartonella. Όπως και άλλα είδη Bartonella, το B. tribocorum μπορεί να προκαλέσει ασθένειες στα ζώα. Το βακτήριο απομονώθηκε για πρώτη φορά από το αίμα άγριων αρουραίων. Το παθογόνο Bartonella tribocorum φαίνεται να συγγενεύει γενετικά με το B. elizabethae, το οποίο απομονώθηκε από ασθενή με ενδοκαρδίτιδα. Μέχρι στιγμής δεν έχει παρατηρηθεί ότι το παθογόνο Bartonella tribocorum είναι παθογόνο για τον άνθρωπο.

Το Clostridium acetobutylicum είναι ένα θετικό κατά Gram βακτήριο που ανήκει στο γένος Clostridia. Δεδομένου ότι το βακτήριο είναι σε θέση να παράγει βουτανόλη και ακετόνη μέσω ενζύμων (ζυμωτικό), έχει ιδιαίτερη βιοτεχνολογική σημασία. Τα βακτήρια C. acetobutylicum βρίσκονται κυρίως σε ιζήματα υδάτινων σωμάτων, σε εδάφη, αλλά και σε πολλά άλλα ενδιαιτήματα. Σε πολλούς οργανισμούς, το βακτήριο C. acetobutylicum μπορεί επίσης να ανιχνευθεί στην εντερική χλωρίδα. Όπως πολλά κλοστερίδια, το βακτήριο χαρακτηρίζεται επομένως ως πανταχού παρόν, δηλαδή θεωρείται ότι απαντάται παντού.

Τα Citrobacter spp. ανήκουν στο γένος των αρνητικών κατά Gram, αναερόβιων ραβδωτών βακτηρίων, τα οποία είναι μέλη της οικογένειας Enterobacteriaceae. Τα βακτήρια μπορούν να αναπτυχθούν μέσω κιτρικών και διαδραματίζουν ολοένα και σημαντικότερο ρόλο στην ανάπτυξη νοσοκομειακών λοιμώξεων. Πρόκειται για ασθένειες που αποκτούν οι ασθενείς ως αποτέλεσμα μιας ιατρικής διαδικασίας, για παράδειγμα σε νοσοκομεία ή οίκους ευγηρίας. Οι Werkmann και Gillen περιέγραψαν για πρώτη φορά το Citrobacter το 1932.

Τα καμπυλοβακτηρίδια είναι βακτήρια που προκαλούν μεταδοτικές διαρροϊκές ασθένειες. Τα βακτήρια του καμπυλοβακτηριδίου εμφανίζονται σε όλο τον κόσμο και εντοπίζονται κυρίως στις ευρωπαϊκές χώρες κατά τη διάρκεια της θερμής περιόδου. Στη Γερμανία, τα καμπυλοβακτηρίδια είναι η πιο κοινή αιτία διάρροιας. Ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά, αλλά και οι νέοι ενήλικες μεταξύ 20 και 29 ετών, οι οποίοι έχουν ιδιαίτερα εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να μολυνθούν από βακτήρια καμπυλοβακτηριδίου. Τα παθογόνα καμπυλοβακτηρίδια βρίσκονται στον πεπτικό σωλήνα των ζώων, αν και συνήθως δεν παρουσιάζουν κανένα σημάδι ασθένειας.

Το Bacteroides fragilis ανήκει στο γένος Bacteroides, που ονομάζεται επίσης Bacteroidaceae. Πρόκειται για ένα αναερόβιο, αρνητικό κατά Gram, πλειόμορφο ραβδοειδές βακτήριο που ανήκει στη φυσιολογική χλωρίδα των κοπράνων. Είναι υπεύθυνο για την τυπική οσμή των κοπράνων, η οποία οφείλεται στα προϊόντα αποσύνθεσης. Το βακτήριο δεν μπορεί να σχηματίσει σπόρια, είναι ανθεκτικό στη χολή και αναπαράγεται αποκλειστικά σε συνθήκες χωρίς οξυγόνο.

Ο όρος Bacillus subtilis subsp. Niger αναφέρεται σε αερομεταφερόμενο παθογόνο. Στην καθομιλουμένη, το βακτήριο ονομάζεται επίσης βάκιλος του σανού, ο οποίος προέρχεται από το γένος Bacillus subtilis. Πρόκειται για ένα θετικό κατά Gram, ραβδόμορφο, αναερόβιο βακτήριο που αναπτύσσεται ενδοσπορικά, δηλαδή ένα βακτήριο σε σχήμα κάψουλας που μπορεί να επιβιώσει ακόμη και σε δυσμενείς συνθήκες διαβίωσης. Το μαστιγωτό βακτήριο του εδάφους κινείται γρήγορα, περιβάλλεται από θετικό κατά Gram κυτταρικό τοίχωμα και απαντάται στη φύση κυρίως στο ανώτερο στρώμα του εδάφους, αλλά απαντάται επίσης στο σανό, στον αέρα, στη σκόνη και στο νερό.

Ο Bacillus anthracis είναι ένα βακτήριο που προκαλεί τον άνθρακα. Το βακτήριο ανήκει στην ομάδα των θετικών κατά Gram βακτηρίων και ανήκει στα βακτήρια Bacillaceae. Με περιφέρεια περίπου 1 x 4 μικρόμετρα, το παθογόνο του άνθρακα είναι ένα σχετικά μεγάλο, αερόβιο, ακίνητο ραβδοειδές βακτήριο και μεταδίδεται κυρίως μέσω των τελικών σπορίων του.

Το Anaplasma marginale είναι ένα ενδοκυτταρικό παθογόνο που μεταδίδεται από τσιμπούρια. Το παθογόνο μπορεί να προκαλέσει επίμονες λοιμώξεις σε βοοειδή και τσιμπούρια-ξενιστές, δηλαδή νόσο που διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το παθογόνο Anaplasma marginale μεταδίδεται στα βοοειδή με τα ερυθρά αιμοσφαίρια (ερυθροκύτταρα) και οδηγεί στην αναπλάσμωση. Το παθογόνο εμφανίζεται ιδιαίτερα συχνά σε περιοχές όπου υπάρχουν διαβιβαστές κροτώνων. Αυτές περιλαμβάνουν τροπικές, αλλά και υποτροπικές περιοχές.

Το παθογόνο Bartonella weisii είναι πιο γνωστό σήμερα ως Bartonella bovis. Πρόκειται για ένα παθογόνο βακτήριο που ανήκει στο γένος Bartonella. Όπως και άλλα είδη Bartonella, το B. weisii έχει σχήμα ράβδου και είναι αρνητικό κατά Gram. Είναι επίσης σχετικά μικρό, αερόβιο και αρνητικό σε οξειδάση. Το βακτήριο απομονώθηκε για πρώτη φορά από ευρωπαϊκά μηρυκαστικά, πιο συγκεκριμένα από βοοειδή. Εν τω μεταξύ, ωστόσο, το παθογόνο έχει επίσης βρεθεί σε μεγάλο αριθμό οικόσιτων θηλαστικών και άγριων ζώων. Αν και η λοίμωξη από Bartonella weisii στα βοοειδή είναι συνήθως ασυμπτωματική, η νόσος μπορεί να προκαλέσει ενδοκαρδίτιδα ή/και βακτηριαιμία.

Bartonella taylorii gehört zu der Gattung der Bartonella und ist ein Bakterium. Wie andere Bartonella-Arten auch kann der Bartonella taylorii-Erreger Krankheiten bei Tieren auslösen. Eine Studie von kleinen Säugetieren des türkischen Thrakiens hat ergeben, dass vor allem Nagetiere als Reservoir für B. taylorii eine entscheidende Rolle spielen. Die Prävalenz der Bartonella taylorii-Erreger ist vor allem im Lebensraum Sumpfwald sehr ausgeprägt.