Tumoren en frequentietherapie

Mesothelioom is een zeldzame, langzaam groeiende soort tumor van de weke delen. De tumor komt voornamelijk voor bij mannen van gevorderde leeftijd en vormt zich meestal in het borstvlies. Zelden kan de tumor ook in het buikvlies worden vastgesteld.

De trofoblasttumor is een tumor die bij vrouwen niet ontstaat uit eigen weefsel, maar uit de celdelen van een zwangerschap. Een trofoblasttumor kan ontstaan na een abortus of zwangerschap. In de goedaardige vorm blijft de ziekte meestal beperkt tot de baarmoeder. Trofoblastische tumor is zeldzaam en komt voor bij ongeveer 0,5 per 1.000 zwangerschappen, maar de incidentie varieert geografisch. Als een trofoblastische tumor aanwezig is, is HCG, het zwangerschapshormoon, altijd verhoogd. Controleonderzoeken moeten plaatsvinden totdat het hormoon niet meer aantoonbaar is.

Medulloblastoom is de meest voorkomende kwaadaardige hersentumor bij kinderen en adolescenten, goed voor 20 procent van alle gevallen. De diagnose wordt meestal gesteld tussen de leeftijd van vijf en acht jaar. Jongens worden iets vaker getroffen dan meisjes, en deze tumor komt slechts zeer zelden bij volwassenen voor. Bij volwassenen vormen medulloblastomen slechts ongeveer 10 % van alle tumoren in de hersenen. Medulloblastomen ontwikkelen zich vooral in de achterste schedelgroeve. Bij kinderen zitten deze vooral in het midden en bij volwassenen meer aan de zijkant van de kleine hersenen. Bij veel patiënten groeit de tumor in het hersenvocht. Daarom kunnen tumorcellen zich gemakkelijk verspreiden via dit hersenvocht in het wervelkanaal en ook door de hersenen. Bij ongeveer één op de drie patiënten is de tumor al uitgezaaid als de diagnose wordt gesteld. De meeste daarvan worden gevonden in het centrale zenuwstelsel.

Een neurilemmoma, ook wel schwannoom genoemd, is een goedaardige ingekapselde tumor van het perifere zenuwstelsel. Het is de meest voorkomende soort tumor van de perifere zenuwen en vormt samen met neurofibromen ongeveer 65 procent van alle neurogene tumoren. Een neurilemma groeit vrij langzaam en ontstaat uit de Schwann-cellen van het zogenaamde neuroectodermale neurileem. In minder dan één procent van alle gevallen kan een neurilemma degenereren en kwaadaardig worden. Een bovengemiddeld aantal neurilemmomen ontwikkelt zich tussen de 20 en 50 jaar, maar in principe kunnen ze in elke leeftijdsgroep ontstaan.

Odontogene tumoren zijn zeldzame neoplasma's van het gewrichtskraakbeen en bot. Ze ontstaan voornamelijk uit embryonale restanten van het weefsel dat betrokken is bij de tandvorming (odontogene) en vormen zich uitsluitend in de kaakbotten of het vrij bewegende mondslijmvlies (alveolaire mucosa). De meeste odontogene tumoren zijn goedaardige (bengine) neoplasma's. Af en toe kunnen zich echter kwaadaardige tumoren ontwikkelen, zoals sarcomen of carcinomen, die van odontogene oorsprong zijn. In 90 procent van de gevallen ontstaan odontogene tumoren tussen de leeftijd van 6 en 20 jaar.

Een hypofysetumor is een tumor in de hypofyse. In de meeste gevallen treffen ze de voorste kwab van de hypofyse en zijn ze goedaardig van vorm. Toch moeten ze in de meeste gevallen worden verwijderd omdat de ruimte in de hersenen nogal beperkt is en er enorme functionele beperkingen in het omringende weefsel kunnen optreden. Tot nu toe is de precieze oorzaak voor het ontstaan van de tumor nog geheel onduidelijk. Een groot deel van de hypofysetumoren komt voor in verband met een erfelijke ziekte, het MEN-1 syndroom. Voornamelijk volwassenen worden getroffen en eerder zelden kinderen.

De ziekte van Von Recklinghausen, ook wel neurofibromatose type 1 genoemd, is een ernstige erfelijke ziekte die verschillende orgaansystemen aantast, maar vooral het zenuwstelsel en de huid. Artsen classificeren de ziekte als een van de zogenaamde fakomatosen. Dit zijn ziektebeelden waarbij meestal goedaardige tumoren van de huid en het zenuwstelsel ontstaan. De ziekte van Von Recklinghausen veroorzaakt echter ook veranderingen in de vaten van de huid, de hersenen, de ogen en de botten.

Dit type tumor komt het meest voor bij jonge mannen, met een toenemende incidentie in westerse geïndustrialiseerde landen. In de histologie wordt bij de kiemceltumor onderscheid gemaakt tussen seminomen en niet-seminomen. De tumoren komen bij ongeveer 95 % van de getroffen mannen voor in de testis; slechts ongeveer 5 % is primair extragonadaal gelokaliseerd. Daarom moet bij elke man met een onduidelijke primaire tumor de differentiële diagnose testiculaire tumor, of preciezer gezegd extragonadale kiemceltumor, worden gesteld.

Myelofibrose is een kwaadaardige ziekte van het beenmerg. Door defect genetisch materiaal van de stamcellen in het beenmerg vermenigvuldigen zich verschillende bloedcellen. Door een ongecontroleerde groei van het bindweefsel wordt het beenmerg in het verdere verloop van de ziekte vezelig, waardoor de bloedvorming zich verplaatst naar de lever of de milt.

Nefroblastoom, ook wel Wilms' tumor genoemd, is een vaste kwaadaardige tumor van de nieren. Ze is genoemd naar de Heidelbergse chirurg Max Wilms, die deze ziekte rond 1900 uitvoerig beschreef. De tumor ontwikkelt zich door degeneratie van weefsel, is samengesteld uit verschillende soorten weefsel en lijkt op embryonaal nierweefsel. In de meeste gevallen worden onrijpe voorlopercellen van de nieren in de tumor gevonden. Er kunnen echter ook weefseltypen als spierweefsel, kraakbeenweefsel, epitheelweefsel en bindweefsel in de tumor aanwezig zijn. Een kwaadaardig nefroblastoom wordt ook wel een gemengde tumor genoemd.

Het syndroom van Lhermitte-Duclos wordt ook wel dysplastisch gangliocytoom genoemd en is een zeldzame neoplasma van de kleine hersenen die gepaard gaat met een abnormale ontwikkeling en vergroting van de kleine hersenen en een verhoogde intracraniële druk. De ziekte kan optreden door een mutatie in het PTEN-gen en maakt daarom ook deel uit van het zogenaamde PTEN-hamartoom tumorsyndroom. Het kan echter ook voorkomen als subtype van het Cowden-syndroom. Het Lhermitte-Duclos syndroom ontwikkelt zich meestal bij jonge volwassenen in de derde en vierde decennia van het leven en komt minder vaak voor bij kinderen. Het Lhermitte-Duclos syndroom werd voor het eerst beschreven door Jacques Jean Lhermitte en P. Duclos in 1920 en draagt hun naam.

Een craniofaryngeoom is een tumor die meestal ontstaat in het gebied van de steel van de hypofyse. Hoewel de tumor goedaardig is en langzaam groeit, kan hij vergroeien met omliggende structuren zoals de hypofyse (klier aan de basis van de hersenen), de hypofysesteel (klierlichaam van de hypofyse en hypothalamus), oogzenuwen en/of vaten. Tussen 2,5 en 4 procent van alle hersentumoren zijn craniofaryngeomen, waarvan ongeveer de helft in de kindertijd voorkomt. Craniopharyngeomen ontwikkelen zich bovengemiddeld vaak tussen de leeftijd van 5 en 10 jaar. Volwassenen ontwikkelen vaak craniofaryngeomen vanaf hun 40e levensjaar, waarbij mannen en vrouwen op ongeveer dezelfde manier kunnen worden getroffen.