Clostridium botulinum is een anaërobe, d.w.z. zuurstofloze, groeiende kiem die sporen vormt en dus een lange overlevingsduur heeft. Deze sporen worden pas bij 100 °C gedood, maar ontkiemen weer zodra de leefomstandigheden gunstiger zijn. De Clostridium botulinum kiem, die overal in het milieu voorkomt, produceert toxinen die botulinum toxinen worden genoemd, waarvan ook de naam van de ziekteverwekker is afgeleid. Botulinum toxinen behoren tot de sterkst bekende toxinen die een zenuwbeschadigend effect op mensen kunnen hebben. Clostridium botulinum produceert verschillende typen toxinen (type A-G). Bij de mens spelen de toxinen A, B, E en F de belangrijkste rol. In Duitsland worden jaarlijks tussen de 10 en 20 mensen ziek door deze toxinen.
Bartonella tribocorum is een bacterie die behoort tot het geslacht Bartonella. Net als andere Bartonella-soorten kan B. tribocorum ziekten bij dieren veroorzaken. De bacterie werd voor het eerst geïsoleerd uit het bloed van wilde ratten. De Bartonella tribocorum ziekteverwekker lijkt genetisch verwant aan B. elizabethae, die werd geïsoleerd uit een patiënt met endocarditis. Tot nu toe is niet waargenomen dat de Bartonella tribocorum ziekteverwekker een menselijke ziekteverwekker is.
Clostridium acetobutylicum is een grampositieve bacterie die behoort tot het geslacht Clostridia. Omdat de bacterie via enzymen butanol en aceton kan produceren (fermenteren), is hij van bijzonder biotechnologisch belang. C. acetobutylicum bacteriën komen vooral voor in sedimenten van waterlichamen, bodems, maar ook in vele andere habitats. Bij veel organismen kan de C. acetobutylicum bacterie ook worden aangetoond in de darmflora. Zoals veel closteridia wordt de bacterie daarom geclassificeerd als alomtegenwoordig, d.w.z. er wordt aangenomen dat hij overal voorkomt.
Citrobacter spp. behoren tot het geslacht van Gram-negatieve, anaërobe staafbacteriën, die lid zijn van de familie der Enterobacteriaceae. De bacteriën kunnen door citraat heen groeien en spelen een steeds belangrijkere rol bij het ontstaan van nosocomiale infecties. Hiermee worden ziekten bedoeld die patiënten oplopen als gevolg van een medische ingreep, bijvoorbeeld in ziekenhuizen of verpleeghuizen. Werkmann en Gillen beschreven Citrobacter voor het eerst in 1932.
Campylobacter zijn bacteriën die besmettelijke diarreeziekten veroorzaken. Campylobacter-bacteriën komen over de hele wereld voor en worden vooral in het warme seizoen in Europese landen aangetroffen. In Duitsland is campylobacter de meest voorkomende oorzaak van diarree. Vooral kleine kinderen, maar ook jongvolwassenen tussen 20 en 29 jaar, die vooral een verzwakt immuunsysteem hebben, lopen een groot risico besmet te raken met de Campylobacter-bacterie. Campylobacter ziekteverwekkers worden aangetroffen in het spijsverteringskanaal van dieren, hoewel die meestal geen ziekteverschijnselen vertonen.
Bacteroides fragilis behoort tot het geslacht Bacteroides, ook wel Bacteroidaceae genoemd. Het is een anaërobe, gramnegatieve, pleomorfe staafvormige bacterie die tot de normale ontlastingflora behoort. Hij is verantwoordelijk voor de typische fecale geur, die het gevolg is van afbraakproducten. De bacterie kan geen sporen vormen, is bestand tegen gal en plant zich uitsluitend voort onder zuurstofloze omstandigheden.
Chlamydia zijn bacteriën die ontstekingen veroorzaken en vaak voorkomen in de slijmvliezen van de urinebuis, baarmoederhals of endeldarm. Ze kunnen echter ook in de keel voorkomen. Samen met HPV-infecties, trichomoniasis en gonorroe is een chlamydia-infectie een van de meest voorkomende seksueel overdraagbare aandoeningen in Duitsland.
De term Bacillus subtilis subsp. Niger verwijst naar een in de lucht voorkomende ziekteverwekker. In de volksmond wordt de bacterie ook wel hooibacil genoemd, afkomstig uit het geslacht Bacillus subtilis. Het is een grampositieve, staafvormige, anaeroob groeiende endosporevormende bacterie, d.w.z. een capsulevormige bacterie die zelfs ongunstige levensomstandigheden kan overleven. De geflagelleerde bodembacterie verplaatst zich snel, is omhuld door een grampositieve celwand en komt in de natuur vooral voor in de toplaag van de bodem, maar ook in hooi, lucht, stof en water.
Bacillus anthracis is een bacterie die miltvuur veroorzaakt. De bacterie behoort tot de groep grampositieve bacteriën en is lid van de Bacillaceae bacteriën. Met een omtrek van ongeveer 1 x 4 micrometer is de miltvuurziekteverwekker een relatief grote, aërobe, onbeweeglijke staafvormige bacterie, die voornamelijk wordt overgebracht door zijn terminale sporen.
Anaplasma marginale is een intracellulaire ziekteverwekker die door teken wordt overgebracht. De ziekteverwekker kan hardnekkige infecties veroorzaken bij de gastheren van runderen en teken, d.w.z. een ziekte die lang aanhoudt. De ziekteverwekker Anaplasma marginale wordt bij runderen overgedragen door rode bloedcellen (erytrocyten) en leidt tot anaplasmose. De ziekteverwekker komt vooral voor in gebieden waar tekenvectoren voorkomen. Hieronder vallen tropische, maar ook subtropische gebieden.
De Bartonella weisii ziekteverwekker is tegenwoordig beter bekend als Bartonella bovis. Het is een ziekteverwekkende bacterie die behoort tot het geslacht Bartonella. Net als andere Bartonella-soorten is B. weisii staafvormig en gramnegatief. Het is ook relatief klein, aëroob en oxidase-negatief. De bacterie werd voor het eerst geïsoleerd bij Europese herkauwers, meer precies bij runderen. Inmiddels is de ziekteverwekker echter ook aangetroffen bij een groot aantal gedomesticeerde zoogdieren en wilde dieren. Hoewel Bartonella weisii infectie bij vee meestal asymptomatisch is, kan de ziekte endocarditis en/of bacteriemie veroorzaken.
Bordetella parapertussis is een bacterie uit het geslacht Bordetella. Dit zijn kleine, gramnegatieve staafjes die aeroob zijn, d.w.z. zuurstof nodig hebben voor hun voortplanting. De bacterie kan een kinkhoestachtig ziektebeeld of acute bronchitis veroorzaken door de ontwikkeling van een toxine dat pertussis toxine heet. Dit gif brengt de hoestbuien op gang en stelt de bacteriën in staat zich aan de slijmvliezen van de luchtwegen te hechten en zich te vermenigvuldigen. De Bordetella parapertussis ziekteverwekker wordt overgedragen via druppelinfectie, bijvoorbeeld door niezen, hoesten of praten. De infectie kan in principe op elke leeftijd voorkomen, maar treft kinderen vaker dan gemiddeld.