Wat is de Bartonella bovis ziekteverwekker?

De Bartonella bovis ziekteverwekker, vroeger ook bekend als Bartonella weissi, is een ziekteverwekkende bacterie. De bacterie werd voor het eerst geïsoleerd bij Europese herkauwers (met name runderen). Infecties bij runderen zijn meestal asymptomatisch, maar veroorzaken endocarditis en bacteriëmie. Net als andere Bartonella-soorten is B. bovis gramnegatief en staafvormig. Bovendien is de bacterie aëroob, oxidasenegatief en relatief klein. De Bartonella bovis ziekteverwekker komt uit de Bartonella familie en treft vooral runderen, maar is inmiddels ook aangetroffen bij een groot aantal wilde en gedomesticeerde zoogdieren.

Hoe wordt Bartonella bovis overgedragen?

In een studie werd gesteld dat verschillende factoren verantwoordelijk zijn voor de overdracht van Bartonella bovis ziekteverwekkers. Zo zouden zowel de verspreiding als de frequentie van bepaalde geleedpotigen en omgevingsfactoren, d.w.z. het landschap en georgrafische kenmerken, enige invloed kunnen hebben op de verspreiding van de Bartonella bovis bacterie. Teken, maar ook vliegen werden in de studie beschreven als mogelijke vectoren. Maar ook krassen of beten van besmette honden of katten kunnen leiden tot ziekteoverdracht .

Na infectie koloniseren de Bartonella bovis ziekteverwekkers de endotheelcellen. Dit zijn de binnenste laag van de bloedvaten. Een deel van de Bartonella bovis pathogenen komt vrij in de bloedbaan, waar ze de rode bloedcellen (erytrocyten) infecteren. Na een eerste deling binnen de erytrocyten vermenigvuldigen ze zich daar tot ze een kritische populatiedichtheid bereiken.

Waar komen Bartonella bovis ziekteverwekkers bijzonder vaak voor?

De eerste Bartonella bovis ziekteverwekkers bij runderen werden geïsoleerd in Frans Guyana, Zuid-Amerika. Maar ook in andere landen, zoals Frankrijk, de VS en Ivoorkust in West-Afrika worden Bartonelle bovis pathogenen aangetroffen. Het is echter zeer waarschijnlijk dat de ziekteverwekkers wereldwijd verspreid zijn. De Bartonella bovis ziekteverwekker is nu ook ontdekt bij katten.

Hoe kon de Bartonella bovis ziekteverwekker uit vee worden geïsoleerd?

De isolatie van het Bartonella bovis pathogeen werd gezocht in de PCR-positieve bloedmonsters. Op een totaal van 224 PCR-positieve runderbloedmonsters was dit op één uitzondering na succesvol. Op basis van de sequentieanalyses van gltA, ITS, rpoB genen, ERIC-PCR en een gevestigde multilocus sequentietype-methode (MLST) werd de moleculaire heterogeniteit van de isolaten onderzocht. Bij dezelfde gelegenheid werd ook het dragerschap van Bartonella bovis pathogenen in teken onderzocht.

Om de ziekteverwekker van Bartonella bovis op te sporen neemt men gewoonlijk zijn toevlucht tot moleculair diagnostische tests, zoals de PCR-test. De moleculaire diagnose van geëxtraheerd volbloed is ook mogelijk.

Resultaten van de onderzoeksanalyse van de Bartonella bovis ziekteverwekker

Op een totaal van 224 runderbloedmonsters kon in tien gevallen (4,5 procent) de Bartonella bovis ziekteverwekker worden aangetoond. Daarvan waren drie vleesrunderen (1,3 procent) en zeven melkrunderen (3,1 procent) besmet. De voornaamste tekensoorten die als vectoren konden worden geïdentificeerd waren Haemaphysalis bispinosa en Rhipicephalus (Boophilus) microplus. Met behulp van de MLST-methode kon de genetische heterogeniteit van de isolaten worden bevestigd.

Omdat de Bartonella bovis ziekteverwekker al enige tijd bij runderen wordt aangetroffen, wordt aangenomen dat de bacteriën in de loop der tijd zijn geëvolueerd om hun gastheer zo min mogelijk schade toe te brengen. Zo kunnen beide in een relatief vreedzame coëxistentie samenleven. De Bartonella bovis ziekteverwekker verschilt deze overlevingsstrategie sterk van andere bacteriën die snel dodelijke ziekten kunnen veroorzaken. De overdracht van miltvuur bijvoorbeeld is afhankelijk van de snelle dood van het besmette dier, zodat het zoveel mogelijk sporen in de omgeving kan vrijlaten.

Tot welke ziekten kan een Bartonella bovis infectie bij dieren leiden?

Een Bartonella bovis-infectie kan leiden tot endocarditis of bacteriemie. Endocarditis beschrijft een infectie van de binnenbekleding van het hart, die vooral de hartkleppen aantast. Bij bacteriemie daarentegen zijn er bacteriën in de bloedbaan aanwezig die tot een infectie leiden. Met name endocraditis komt vaak voor bij runderen, maar kan slechts in enkele gevallen zonder twijfel worden toegeschreven aan een Bartonella bovis infectie . Voor dierenartsen is de diagnose van endocraditis bij runderen vaak een uitdaging, omdat de ziekte aanwezig kan zijn met of zonder uiterlijke symptomen. Hoewel Trueperella pyogenes, ook bekend als Arcanobacterium pyogenes, Enterobacteriaceae en Streptococcus soorten de meest voorkomende ziekteverwekkers van endocarditis zijn die geïsoleerd kunnen worden uit de bloedbaan van vee of uit een endocraditisklep, kunnen bij sommige ziektegevallen ook andere organismen betrokken zijn. Daarom wordt endocarditis meestal pas gediagnosticeerd bij de slacht, of bij autopsie .

Als een Bartonella bovis infectie aanwezig is bij de kat , kan de bacterie een potentieel gevaar vormen voor de mens en een zoönose veroorzaken. Dit is een infectieziekte die in dit geval afkomstig is van de bacterie Bartonella bovis en ziekte veroorzaakt.

Een Bartonella-infectie bij de mens kan leiden tot de volgende ziektebeelden:

• Endocarditis: infectie van de binnenbekleding van het hart, waarbij vooral de hartkleppen worden aangetast,
• Koorts,
• Zwelling van de lymfeklieren (lymfadenopathie),
• Peliosis hepatis: Ziekte van de lever, die opvalt door met bloed gevulde cysten.

Hoe wordt een Bartonella bovis infectie behandeld?

Een Bartonella bovis infectie bij dieren kan behandeld worden met antibiotica . De volgende preparaten zijn effectief gebleken:

• Doxycycline,
• Gyraseremmers,
• Macrolide antibiotica

 
Ondanks het gebruik van deze preparaten kunnen de ziekteverwekkers echter niet bij elk getroffen dier volledig worden geëlimineerd. Bovendien zijn herinfecties op een later tijdstip mogelijk.