Wat is klierkoorts?

Klierkoorts van Pfeiffer is een infectieziekte die veroorzaakt wordt door het Epstein-Barr virus. Dit virus behoort tot de familie van de herpesvirussen. De ziekte is wereldwijd wijdverbreid en komt het hele jaar voor. Ongeveer 90 procent van de mensen is tegen de tijd dat ze 30 jaar oud zijn minstens één keer met het virus besmet.

Hoe wordt klierkoorts overgedragen?

Het Epstein-Barr virus, dat de oorzaak is van Pfeiffersche klierkoorts, wordt verspreid via lichaamsvloeistoffen en overgedragen . Het wordt vooral gevonden in speeksel. Het wordt vooral aangetroffen in speeksel, vandaar dat mensen het vaak oplopen via nauw lichaamscontact en bij het zoenen. Daarom wordt de klierkoorts van Pfeiffer ook wel de zoenziekte genoemd. Veel kinderen raken echter ook besmet met de ziekteverwekker doordat ze speelgoed in hun mond stoppen en dat vervolgens met elkaar uitwisselen. Ook de zoengeneratie, vooral jongvolwassenen, lopen risico op klierkoorts. Besmetting is ook mogelijk via geslachtsgemeenschap, orgaandonaties en bloedtransfusies, maar komt minder vaak voor.

Hoe lang is de incubatietijd en hoe lang wordt men als besmettelijk beschouwd?

De periode tussen besmetting met het virus en het optreden van de symptomen heet de incubatieperiode en is in het geval van de klierkoorts van Pfeiffer vrij lang. De incubatietijd bedraagt hier ongeveer vier tot zes weken. Een periode van drie maanden is echter ook mogelijk. Gedurende deze tijd besmet je onbewust al andere mensen zonder zelf ziek te zijn.

Vers besmette mensen geven het virus bijzonder gemakkelijk door. In deze fase worden bijzonder veel ziekteverwekkers uitgescheiden in speeksel. Zelfs nadat de symptomen zijn verdwenen, is dit nog steeds het geval. Daarom is het essentieel om in de eerste maanden na een besmetting met . af te zien van zoenen en onbeschermde geslachtsgemeenschap te vermijden. Als je eenmaal klierkoorts hebt opgelopen, blijft het virus levenslang in je lichaam. De lichaamseigen afweer kan de ziekteverwekkers vrij goed in toom houden. Daarom breekt de ziekte meestal niet meer uit. Het Epstein-Barr virus komt echter altijd weer vrij in speeksel. Daarom is iedereen die het virus bij zich draagt gefaseerd besmettelijk.

Wat zijn de symptomen van klierkoorts?

De belangrijkste symptomen van klierkoorts zijn Tonsillitis en faryngitis met zwelling van de lymfeklieren . Tot de symptomen van klierkoorts behoren vermoeidheid en koorts. In de meeste gevallen zijn er ook symptomen van vermoeidheid en koorts . Bij kinderen verloopt klierkoorts meestal zonder symptomen of met slechts milde symptomen. De reden hiervoor is dat het immuunsysteem van kinderen nog niet zo sterk reageert op de Epstein-Barr virussen. Bij volwassenen daarentegen treden vooral griepachtige symptomen op, waardoor de ziekte ook vaak voor een gewone verkoudheid wordt aangezien. Het is echter ook mogelijk dat de ziekte een ernstig verloop krijgt met complicaties.

De belangrijkste symptomen van klierkoorts zijn als volgt:

• Keelontsteking: Kenmerkend voor de klierkoorts van Pfeiffer is een zeer sterke keelpijn met uitgesproken ongemak bij het slikken. Een intense roodheid van de keel is ook mogelijk.
• Uitgesproken flauwte: Tijdens de acute fase voelen lijders zich extreem zwak en lusteloos.
• Gezwollen milt: De klierkoorts van Pfeiffer legt een enorme druk op de milt, het orgaan dat verantwoordelijk is voor de verdediging van het lichaam tegen ziekten. Daarom zwelt deze tijdens de ziekte meestal op en kan in het ergste geval zelfs scheuren.

Welke complicaties en late effecten kunnen optreden bij klierkoorts?

In de meeste gevallen verloopt klierkoorts zonder complicaties. In sommige gevallen is echter ook een levensbedreigend verloop met complicaties mogelijk. Deze omvatten het volgende:

• Ernstige keelzwelling: Het wordt bijzonder gevaarlijk als het immuunsysteem zo heftig reageert op de ziekteverwekker dat het slijmvlies in de keel sterk opzwelt. Dit maakt niet alleen slikken bijna onmogelijk, maar kan ook de ademhaling belemmeren.
• Gescheurde milt: De milt kan zo sterk opzwellen dat hij door stoten of vallen scheurt. De inwendige bloedingen die daarvan het gevolg zijn kunnen levensbedreigend worden.
• Ontsteking van de lever: Het virus tast in sommige gevallen ook de lever aan. Het resultaat is een ontsteking van de lever, die gepaard kan gaan met geelzucht.
• Huiduitslag: Ongeveer tien procent van de getroffenen ontwikkelt een verhoogde en vlekkerige uitslag op de huid.
• Verlammingsverschijnselen: Als het virus het zenuwstelsel aantast, treden ontstekingen op met verlammingsverschijnselen, die in het ergste geval ook de ademhaling kunnen bedreigen .
• Bij sommige patiënten bereikt het virus zelfs de hersenen en veroorzaakt naast encefalitis ook hersenvliesontsteking.

Hoe wordt klierkoorts gediagnosticeerd?

Als wordt vermoed dat ze klierkoorts hebben, gaan patiënten meestal naar hun huisarts. Hij of zij zal eerst de medische geschiedenis van de patiënt opnemen en dan een lichamelijk onderzoek uitvoeren. In de meeste gevallen zijn de rode keel en de gezwollen lymfeklieren al een zeker teken dat het om Pfeiffersche Drüsenfieber gaat. Maar om andere ziekten met soortgelijke symptomen te kunnen uitsluiten, wordt een keelswab naar het laboratorium gestuurd, waar het wordt onderzocht op de ziekteverwekker . Het Epstein-Barr virus kan in het bloed worden aangetoond met behulp van een antistoftest .

Hoe wordt klierkoorts behandeld?

De behandeling van klierkoorts is zuiver symptomatisch. Dit betekent dat geprobeerd wordt de symptomen zoals koorts, pijn en moeite met slikken te verlichten. Hiervoor kunnen medicijnen als ibuprofen of paracetamol worden ingenomen. Fysieke rust is essentieel bij een infectie met het Epstein-Barr virus. Als er complicaties optreden, zal verdere behandeling nodig zijn. Als de zwelling in de keel zo ernstig wordt dat ademhalen moeilijk wordt , moet de patiënt intensieve medische zorg in het ziekenhuis krijgen . Anders bestaat het risico van verstikking. Een gescheurde milt moet ook onmiddellijk in het ziekenhuis worden behandeld, of beter, geopereerd, omdat de getroffen persoon anders zal doodbloeden.

Is er een meldingsplicht voor klierkoorts?

Volgens de Infectiebeschermingswet is er geen meldingsplicht voor klierkoorts of Epstein-Barr virus.