Τι είναι η παρωτίτιδα

Η παρωτίτιδα είναι μια λοιμώδης ασθένεια που προκαλείται από τον ιό της παρωτίτιδας και είναι επίσης γνωστή ως κατσικοπαρωτίτιδα. Ο ιός εντοπίζεται αποκλειστικά στον άνθρωπο. Χαρακτηριστικό της παρωτίτιδας είναι η διόγκωση και η φλεγμονή των παρωτιδικών αδένων. Ο ιός εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο, μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία και είναι παρών όλο το χρόνο. Χάρη στους προστατευτικούς εμβολιασμούς κατά της παρωτίτιδας, η συχνότητα εμφάνισης της νόσου στη Γερμανία έχει μειωθεί πάρα πολύ.

Πώς μεταδίδεται η παρωτίτιδα

Ο ιός μεταδίδεται από άτομο σε άτομο μέσω μόλυνσης με σταγονίδια. Αυτό σημαίνει ότι όταν ένα άτομο μιλάει, βήχει ή φτερνίζεται, μικροσκοπικά σταγονίδια εξαπλώνονται στον αέρα και εισπνέονται από ένα υγιές άτομο. Η παρωτίτιδα μπορεί επίσης να μεταδοθεί μέσω άμεσης επαφής, για παράδειγμα κατά το φιλί. Η μετάδοση μέσω επιχρίσματος, όπως κοινά ποτήρια ή πιάτα, είναι κάπως λιγότερο συχνή.

Πότε εκδηλώνεται η παρωτίτιδα και για πόσο χρονικό διάστημα οι άνθρωποι θεωρούνται μεταδοτικοί

Η περίοδος επώασης είναι συνήθως περίπου 16 έως 18 ημέρες. Ωστόσο, είναι επίσης δυνατή μια περίοδος 12 έως 25 ημερών. Θεωρείστε μεταδοτικός ήδη μία εβδομάδα πριν και περίπου εννέα ημέρες μετά την έναρξη της διόγκωσης των παρωτίδων. Ο κίνδυνος είναι υψηλότερος μετά από περίπου δύο έως τέσσερις ημέρες μετά την έναρξη της νόσου. Δεν έχει σημασία αν δεν υπάρχουν συμπτώματα ή υπάρχουν μόνο ήπια συμπτώματα.

Ποια είναι τα συμπτώματα της παρωτίτιδας

Δεν παρουσιάζουν συμπτώματα όλα τα μολυσμένα άτομα. Σε περίπου 4 στους δέκα ανθρώπους, η λοίμωξη με παρωτίτιδα εξελίσσεται εντελώς χωρίς συμπτώματα. Ειδικά τα παιδιά, σε ηλικία μικρότερη των 5 ετών, εμφανίζουν μόνο συμπτώματα ενός φυσιολογικού κρυολογήματος, αν εμφανίζουν καθόλου. Σε ορισμένες άλλες περιπτώσεις, εμφανίζονται σημαντικά περισσότερα συμπτώματα:

• Απώλεια της όρεξης,
• Πρήξιμο των παρωτίδων,
• Πρήξιμο στην περιοχή των μάγουλων,
• Πρήξιμο στην περιοχή του λαιμού.

 
Ωστόσο, αυτά τα συμπτώματα συνήθως εξαφανίζονται μετά από τρεις έως οκτώ ημέρες.

Η διόγκωση των αδένων συχνά προκαλεί πόνο και πολλοί πάσχοντες βιώνουν επίσης πόνο στο αυτί λόγω της πίεσης στον ακουστικό πόρο. Το άνοιγμα του στόματος και ακόμη και η μάσηση μπορεί να προκαλέσουν πόνο. Σε ιδιαίτερα σοβαρές και επώδυνες περιπτώσεις, συνιστάται στον ασθενή να τρώει μόνο υγρές ή πολύ μαλακές τροφές, όπως κουάκερ, σούπες ή πουρέδες. Σε πολλούς πάσχοντες διογκώνονται και οι γειτονικοί λεμφαδένες.

Πώς διαγιγνώσκεται η παρωτίτιδα

Συνήθως, ο γιατρός αναγνωρίζει αμέσως την παρωτίτιδα λόγω των συμπτωμάτων. Ειδικά το χαρακτηριστικό πρήξιμο της παρωτίδας συνήθως δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για λοίμωξη με τον ιό της παρωτίτιδας. Ωστόσο, δεδομένου ότι η νόσος της παρωτίτιδας έχει γίνει πολύ πιο σπάνια, τουλάχιστον στη Γερμανία, συχνά διατάσσεται εργαστηριακή εξέταση για απόλυτη βεβαιότητα. Η εξέταση είναι ιδιαίτερα απαραίτητη εάν ο πάσχων έχει εμβολιαστεί κατά της παρωτίτιδας. Μια εξέταση αίματος μπορεί να ανιχνεύσει ειδικά αντισώματα κατά του ιού. Εάν υπάρχει οξεία λοίμωξη με παρωτίτιδα, συνήθως ανευρίσκονται ειδικά αντισώματα IgM. Είναι ανιχνεύσιμα τις πρώτες ημέρες μετά την έναρξη της νόσου και το επίπεδο μπορεί να είναι αυξημένο ακόμη και μερικές εβδομάδες μετά τη νόσο.

Ωστόσο, εάν ένα άτομο έχει εμβολιαστεί, η εξέταση για IgM μπορεί να δώσει ψευδώς θετικό αποτέλεσμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, χρησιμοποιείται πρόσθετη ανίχνευση του ιού. Για το σκοπό αυτό, εξετάζεται ένα επίχρισμα λαιμού ή τα ούρα για το γενετικό υλικό του ιού.

Πώς αντιμετωπίζεται η παρωτίτιδα

Επί του παρόντος, δεν υπάρχει αντιική θεραπεία για την παρωτίτιδα. Η νόσος αντιμετωπίζεται συνήθως συμπτωματικά με παυσίπονα και φάρμακα που μειώνουν τον πυρετό. Εάν ο ασθενής έχει πυρετό, θα πρέπει να πίνει αρκετά υγρά και να τηρεί κατάκλιση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η παρωτίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές, όπως φλεγμονή των όρχεων. Σε αυτή την περίπτωση ισχύει επίσης η κατάκλιση και η ανύψωση και ψύξη του όρχεως. Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις, ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Εάν αναπτυχθεί παγκρεατίτιδα ως αποτέλεσμα της λοίμωξης από παρωτίτιδα, ο πάσχων πρέπει να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι απαραίτητη η τεχνητή σίτιση, τουλάχιστον προσωρινά. Η θεραπεία στο νοσοκομείο είναι επίσης απαραίτητη στη σπάνια περίπτωση εγκεφαλικής μηνιγγίτιδας.

Ποια είναι η πρόγνωση της παρωτίτιδας

Κατά κανόνα, η πρόγνωση για την παρωτίτιδα είναι καλή. Ως επί το πλείστον, η λοίμωξη είναι ήπια και ακίνδυνη, ιδίως στα παιδιά. Ωστόσο, οι επιπλοκές και οι όψιμες επιπτώσεις αυξάνονται με την ηλικία. Για παράδειγμα, η σχετιζόμενη με την παρωτίτιδα φλεγμονή των όρχεων μπορεί να μειώσει τη γονιμότητα. Μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις τα αγόρια ή οι άνδρες θα είναι εντελώς στείροι στη συνέχεια. Περίπου το 4 % των πασχόντων εμφανίζουν κώφωση στην περιοχή των υψηλών τόνων. Αυτό είναι συνήθως προσωρινό, αλλά σε έναν στους 20.000 ανθρώπους που έχουν μολυνθεί από παρωτίτιδα, η κώφωση θα παραμείνει εφ' όρου ζωής. Η φλεγμονή του εγκεφάλου που προκαλείται από την παρωτίτιδα είναι σπάνια θανατηφόρα. Η εγκεφαλίτιδα της παρωτίτιδας σκοτώνει περίπου το 1,5% των προσβεβλημένων.

Πώς μπορείτε να προστατευτείτε από την παρωτίτιδα

Η καλύτερη προστασία κατά της παρωτίτιδας είναι και παραμένει ο εμβολιασμός. Συνιστάται στην παιδική ηλικία και πρέπει να πραγματοποιείται με συνολικά τρεις δόσεις εμβολιασμού. Εάν ξεχάσετε ή παραλείψετε έναν εμβολιασμό, είναι σημαντικό να τον κάνετε το συντομότερο δυνατό πριν από τα 18α γενέθλιά σας. Ο εμβολιασμός δεν αποσκοπεί μόνο στην προστασία του εαυτού σας από την παρωτίτιδα, αλλά και στην πρόληψη της προσβολής άλλων από παρωτίτιδα.

Υπάρχει υποχρέωση αναφοράς της παρωτίτιδας

Η παρωτίτιδα είναι δηλωτέα στη Γερμανία από το 2013. Σε περίπτωση υποψίας ασθένειας, αποδεδειγμένης ασθένειας ή θανάτου σε σχέση με παρωτίτιδα, οι γιατροί πρέπει να εκδίδουν κοινοποίηση προς την υπηρεσία δημόσιας υγείας, αναφέροντας το όνομα του πάσχοντος. Εάν το προσβεβλημένο άτομο φοιτά ή εργάζεται σε κοινοτικό ίδρυμα, όπως παιδικός σταθμός ή σχολεία, η διεύθυνση αυτών πρέπει να ενημερώνεται από τους ίδιους ή, στην περίπτωση των παιδιών, από τους γονείς. Η διεύθυνση της εγκατάστασης πρέπει στη συνέχεια να διαβιβάσει αντίστοιχη κοινοποίηση στην υγειονομική αρχή. Το πότε θα επιτραπεί στον ασθενή να επισκεφθεί ή να εργαστεί ξανά σε ένα τέτοιο ίδρυμα θα αποφασιστεί τελικά από την υγειονομική αρχή.