Kto najczęściej cierpi na tę chorobę?
Większość osób cierpiących na tę chorobę znajduje się w grupie wiekowej od 50 do 60 lat. Jednak zachorowalność wśród kobiet jest dwukrotnie wyższa niż wśród mężczyzn. Powodem tego jest tunel nadgarstka, który i tak jest zwykle węższy u kobiet. Jeśli w trakcie życia dojdzie do ciąży, zwiększa to ryzyko wystąpienia zespołu cieśni nadgarstka. Czasami zwężenie cieśni nadgarstka z powodu przyrostu masy ciała związanego z ciążą i związanego z tym zatrzymywania wody obserwuje się już u znacznie młodszych kobiet.
Jakie są objawy zespołu cieśni nadgarstka?
U około 40 procent pacjentów KTS występuje w obu rękach. W większości przypadków z pozostałych 60 procent, dotknięta jest głównie używana ręka. Pierwszym objawem choroby jest drętwienie. Może ono rozciągać się od kciuka przez palec wskazujący do palca środkowego. Uczucie to często pogarsza się, gdy nacisk na nerw jest zwiększony. Często zdarza się to w nocy, ponieważ wiele osób śpi ze zgiętym nadgarstkiem. We wczesnych stadiach choroby drętwienie to można wyeliminować poprzez potrząsanie ręką i zmianę pozycji ramienia. Jednak w zaawansowanych stadiach choroby uczucie drętwienia pozostaje.
Jak diagnozuje się chorobę? 3
Przy pierwszym podejrzeniu wskazane jest skonsultowanie się z chirurgiem ręki. Na podstawie wrażliwości na ból i badania palpacyjnego specjalista może szybko określić, czy przyczyną objawów może być zespół cieśni nadgarstka. Oprócz aktualnej ruchomości dłoni i palców, pomocnym narzędziem diagnostycznym jest również informacja o czasie trwania bólu. W przypadku jakichkolwiek podejrzeń, chirurg ma jeszcze możliwość wykonania pomiaru prędkości przewodzenia nerwowego lub skorzystania z badania rentgenowskiego w celu określenia zmian kostnych. Doświadczony specjalista szybko rozpozna diagnozę tego schorzenia.
Co się stanie, jeśli mam zespół cieśni nadgarstka?
Ręka wymaga operacji tylko wtedy, gdy choroba jest zaawansowana. Łagodne przypadki mogą być leczone w pierwszej kolejności. W większości przypadków stosuje się leki przeciwzapalne w postaci tabletek lub zastrzyków z kortyzonu. Ponadto szyna na rękę przynosi ulgę pacjentowi. Zazwyczaj zakłada się ją tylko na noc, aby zapobiec zginaniu ręki podczas snu.
Co należy zrobić, jeśli terapia nie przynosi ulgi?
Jeśli to leczenie nie przyniesie pacjentowi ulgi, specjalista prawdopodobnie zaleci operację. W przeszłości wymagało to nacięcia o długości około dziesięciu centymetrów, od dłoni w dół do przedramienia. Obecnie lekarze mają do dyspozycji zaawansowane opcje chirurgiczne. Dzięki nowoczesnej technologii mini-chirurgii, zabieg endoskopowy wymaga jedynie nacięcia o długości około dwóch centymetrów. Podczas dziesięciominutowej operacji najpierw przecina się więzadło nadgarstka. Daje to nerwowi więcej miejsca i umożliwia jego regenerację. Po operacji zespołu cieśni nadgarstka pacjent otrzymuje opatrunek tylko na jeden dzień. Po tym czasie powinien starać się jak najnormalniej korzystać z ręki w codziennym życiu.
Czy możliwe jest całkowite wyleczenie?
Ważne jest wczesne leczenie tego bolesnego schorzenia. Jeśli jednak choroba ma początkowo łagodny przebieg, szanse na dobre wyleczenie są duże. Jeśli jednak zespół cieśni nadgarstka osiągnął już zaawansowane stadium, niestety często dochodzi już do trwałego uszkodzenia mięśni. Po operacji większość dolegliwości jest zwykle natychmiast zauważalnie lepsza.
Jak możesz zapobiec rozwojowi zespołu cieśni nadgarstka?
Najlepszym sposobem zapobiegania temu schorzeniu jest unikanie złej postawy rąk i ramion. Sprzyjają one rozwojowi tego schorzenia. Na przykład praca przy komputerze sprzyja takiej złej postawie. Dlatego ważne jest, aby regularnie rozluźniać dłonie, krążąc nimi lub energicznie nimi potrząsając. Specjalne ćwiczenia rozciągające i gimnastyka dłoni mogą również zapobiec wystąpieniu zespołu cieśni nadgarstka.