Co to jest torbiel samotna?
Torbiel samotna to wypełnione płynem uszkodzenie tkanki kostnej, które zazwyczaj jest łagodne i może przybierać formę podobną do guza. Lekarze zazwyczaj rozróżniają proste (młodzieńcze) samotne torbiele kostne, które stanowią około trzech procent wszystkich guzów kości, oraz tak zwane tętniakowate samotne torbiele kostne. Pojedyncze torbiele występują częściej niż przeciętnie w pierwszych dwóch dekadach życia, a choroba dotyka częściej chłopców w wieku od 10 do 15 lat. Torbiele samotne występują częściej niż przeciętnie w kościach długich, ale mogą również rozwijać się w szczęce.
Jakie są różne formy torbieli samotnych?
Lekarze rozróżniają proste (młodzieńcze) torbiele kostne i tętniakowe torbiele kostne. Podczas gdy młodzieńcze torbiele kostne zwykle opisują łagodne, jednokomorowe torbiele, które znajdują się w jamie szpikowej i mogą być zdiagnozowane w wyniku spontanicznego złamania, tętniakowe torbiele kostne są również łagodnymi, ale wielokomorowymi zmianami kostnymi.
Jakie są objawy torbieli samotnych?
Samotne torbiele (zwłaszcza młodzieńcze torbiele kostne) są często bezobjawowe, chyba że doszło do skomplikowanego złamania. W niektórych przypadkach torbiel samotna może jednak objawiać się miejscowym i czasami bolesnym obrzękiem. Dotyczy to w szczególności tętniakowatych torbieli kości.
Jak diagnozuje się pojedyncze torbiele?
Samotne torbiele można wykryć za pomocą badania rentgenowskiego. W większości przypadków na zdjęciu rentgenowskim widoczna jest osteoliza, czyli rozpuszczanie tkanki kostnej. Możliwe jest również rozjaśnienie jedno- lub wielokomorowe. W większości przypadków pojedyncze torbiele są wykrywane jako przypadkowe znalezisko na zdjęciu rentgenowskim, na przykład gdy badanie rentgenowskie jest zlecane w wyniku wypadku. Tętniakowate torbiele kostne można natomiast wykryć za pomocą badania rezonansu magnetycznego (MRI). Aby wzmocnić diagnozę, pobierana jest również próbka tkanki (biopsja) w celu jednoznacznego zdiagnozowania rodzaju torbieli.
Jak leczy się pojedyncze torbiele?
Rodzaj leczenia pojedynczych torbieli różni się w zależności od ich lokalizacji, rodzaju i wielkości. Rodzaj leczenia dobiera się również w zależności od tego, czy istnieje ryzyko złamania lub czy złamanie już wystąpiło. W niektórych przypadkach możliwe jest początkowe obserwowanie pojedynczej torbieli, ponieważ na ogół możliwa jest spontaniczna regresja. Jeśli konieczna jest operacja, zeskrobanie tkanki (łyżeczkowanie) jest często wykonywane w połączeniu z innymi środkami medycznymi, takimi jak wypełnienie ubytku substytutem kości. Chociaż operacja jest zwykle jednym z najbardziej obiecujących sposobów leczenia, w niektórych przypadkach torbiel może się ponownie uformować. Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku, gdy torbiel nie mogła zostać całkowicie usunięta.