Wodór ma wiele zalet dla naszego zdrowia. Korzyści te wynikają głównie z właściwości przeciwutleniających wodoru.

Przeciwutleniacz to substancja, która hamuje utlenianie innych cząsteczek. Metabolizm tlenu może tworzyć wolne rodniki tlenowe. Są one w stanie kraść elektrony z innych cząsteczek i w ten sposób je uszkadzać. Wolne rodniki tlenowe lub reaktywne formy tlenu są uważane za szkodliwe, ponieważ mogą niszczyć ważne składniki naszego organizmu, takie jak DNA, lipidy i białka. W szczególności mogą one uszkadzać mitochondria i zakłócać ich funkcję dostarczania energii do organizmu.

Zwykle formy tlenu wytwarzane przez fizjologiczny metabolizm tlenu są eliminowane przez własny system redoks organizmu. Jeśli liczba wolnych rodników jest wysoka, predysponuje to do wielu chorób, takich jak choroby metaboliczne, choroby układu krążenia, nowotwory, choroby neurodegeneracyjne i ogólnie choroby zwyrodnieniowe. Dlatego przeciwutleniacze, które mogą neutralizować te wolne rodniki, są coraz częściej stosowane w celu zapobiegania chorobom, utrzymania zdrowia, a także w kosmetykach, aby zachować młody wygląd. W tym miejscu do gry wkracza wodór.

Istnieją różne przeciwutleniacze, które znajdują się w naszej żywności i suplementach diety. Mogą one jednak zawierać substancje, które po zmetabolizowaniu mogą stać się szkodliwe. W badaniach klinicznych naukowcy odkryli, że spożycie witamin może zwiększać śmiertelność. Przyjmowanie witamin takich jak witamina E i A w specjalnych dawkach nie tylko zmniejsza reaktywne formy utleniania, ale także wpływa na ważne cząsteczki wykorzystywane w sygnalizacji komórkowej.

W jaki sposób wodór działa jako przeciwutleniacz?

Wodór jest cząsteczką dwuatomową, która występuje naturalnie jako gaz i jest najobficiej występującym pierwiastkiem w naszych ciałach. Przez długi czas naukowcy uważali wodór za gaz fizjologicznie obojętny, ale od tego czasu przyciąga on uwagę jako przeciwutleniacz. Istnieje wiele badań naukowych, które zostały przeprowadzone w celu przetestowania jego zdolności, skuteczności i bezpieczeństwa. Przedstawiliśmy niektóre z tych badań.

w 2007 roku Oshawa i wsp. z Japonii wykazali, że wodór zmniejsza stres oksydacyjny poprzez selektywne wychwytywanie większości toksycznych wolnych rodników, takich jak grupa hydroksylowa (OḢ) i nadtlenoazotyn (ONOO-). Selektywnie neutralizuje te substancje i zapewnia, że normalna sygnalizacja komórkowa i inne ważne procesy metaboliczne nie są zakłócane.

Ostatnie badania wykazały, że wodór może zmieniać ekspresję genów. W ramach tego efektu może on zwiększać poziom przeciwutleniaczy, takich jak glutation, i enzymów przeciwutleniających w komórkach. Glutation jest prawdopodobnie jednym z najsilniejszych bezpośrednich przeciwutleniaczy w komórkach. Uważa się zatem, że działanie przeciwutleniające jest pośrednim efektem działania wodoru. Może on modulować transkrypcję poprzez ważne mediatory, takie jak Nrf2. Nrf2 lub Nuclear factor (erythroid-derived 2) - like 2 jest ważny w uruchamianiu procesów molekularnych w celu zwalczania reaktywnych form tlenu.

Mówiąc prościej, oznacza to, że jeśli przyjmujesz przeciwutleniacze z zewnątrz w określonych ilościach, działają one tylko bezpośrednio i niszczą wolne rodniki. Nie aktywuje naturalnych mechanizmów walki organizmu, tak jak robi to wodór, ale może hamować naturalne szlaki niszczenia wolnych rodników.

Wodór ma również dobrą biodostępność.

Kiedy pomocne substancje są przyjmowane, w jakikolwiek sposób, muszą dotrzeć do miejsca, w którym powstają wolne rodniki tlenowe. Zwykle te wolne rodniki tlenowe powstają wewnątrz komórki, w organelli zwanej mitochondriami. Większość przeciwutleniaczy dostarczanych z zewnątrz ma trudności z dotarciem tam, a nawet jeśli im się to uda, dotrze tam tylko niewielka ilość przeciwutleniacza.

Jest to szczególnie prawdziwe, gdy weźmiesz pod uwagę to, co organizm przepuszcza przez barierę krew-mózg. Wodór jest jednak w stanie przekroczyć tę barierę. Może łatwo dyfundować i docierać do organelli komórkowych, takich jak mitochondria, z dobrą penetracją, dzięki czemu jest bardzo skuteczny. Wynika to z faktu, że wodór jest najmniejszym i najlżejszym przeciwutleniaczem występującym gdziekolwiek.

Witamina C waży około 88 razy więcej niż wodór. Cząsteczki niepolarne i neutralne mają tendencję do łatwiejszego wnikania do komórek, a zatem mają dobrą biodostępność. Wodór może łatwo przenikać przez błony komórkowe, ponieważ jest niepolarny. Wodór ma najwyższy współczynnik dyfuzji wśród gazów, co czyni go jednym z najskuteczniejszych przeciwutleniaczy ze wszystkich.

Jak podawany jest wodór?

Wodór można podawać przez inhalację za pomocą nebulizatora. Jest to bardzo bezpieczny gaz bez znanych szkodliwych skutków, a wdychany w stężeniu mniejszym niż 4% powietrza jest niepalny. Wiadomo, że wdychanie wodoru przez pewien czas przynosi długoterminowe korzyści zdrowotne, chociaż wodór jest usuwany z organizmu w ciągu 30 minut od zaprzestania wdychania. Wynika to z wtórnych efektów wodoru poprzez aktywację korzystnych szlaków sygnalizacyjnych, które są nadal badane.

Wodór do oddychania najłatwiej uzyskać poprzez elektrolizę wody. Wodór rozpuszcza się również w wodzie i możesz go wypić w ciągu 4 godzin. Chociaż tylko niewielka ilość wodoru rozpuszcza się w wodzie, jest to zdrowa woda do picia.

Czy wodór jest bezpieczny jako przeciwutleniacz?

Gdy wodór jest stosowany w zalecanych dawkach, w przeprowadzonych badaniach klinicznych nie stwierdzono żadnych znanych działań niepożądanych. Nie zakłóca on normalnych procesów metabolicznych w organizmie.

Przyszłość wodoru jako przeciwutleniacza

Jeśli poszukasz literatury naukowej, znajdziesz liczne badania, które zostały przeprowadzone na temat wpływu wodoru jako przeciwutleniacza. Wykazały one, że wodór może być stosowany w przyszłości jako środek leczniczy. W rzeczywistości większość badań sugeruje stosowanie go w leczeniu wielu chorób.

Zwłaszcza Japończycy od dawna stosują zredukowaną elektrolitycznie wodę, która zawiera wodór i jest również znana jako alkaliczna woda zjonizowana.

Jednak woda zredukowana elektrolizą jest dostępna na rynku od dłuższego czasu, co oznacza, że terapeutyczne działanie wodoru zostało przetestowane na długo przed jego faktycznym zbadaniem. Dlatego też można powiedzieć, że wodór jest jednym z najbezpieczniejszych przeciwutleniaczy, jakie do tej pory odkryto.

Referencje
Akhavan, O., et al, Hydrogen-rich water for green reduction of graphene oxide suspensions. International Journal of Hydrogen Energy, 2015. 40(16): p. 5553-5560.
Berjak, P., et al, Cathodic amelioration of the adverse effects of oxidative stress accompanying procedures necessary for cryopreservation of embryonic axes of recalcitrant-seed species. Seed Science Research, 2011. 21(3): s. 187-203.
Hanaoka, K., Antioxidant effects of reduced water produced by electrolysis of sodium chloride solutions. Journal of Applied Electrochemistry, 2001. 31(12): s. 1307-1313.
Hanaoka, K., et al, The mechanism of the enhanced antioxidant effects against superoxide anion radicals of reduced water produced by electrolysis. Biophysical Chemistry, 2004. 107
Hiraoka, A., et al, In Vitro Physicochemical Properties of Neutral Aqueous Solution Systems (Water Products as Drinks) Containing Hydrogen Gas, 2-Carboxyethyl Germanium Sesquioxide, and Platinum Nanocolloid as Additives. Journal of Health Science, 2010. 56(2): s. 167-174.
Kato, S., D. Matsuoka, and N. Miwa, Antioxidant activities of hydrogen-solubilized nanobubbles evaluated by ESR and 2, 2?-bipyridyl methods. Materials Science and Engineering:, 2015. C 53: s. 7-10.
Ohsawa, I., et al, Hydrogen acts as a therapeutic antioxidant through selective reduction of cytotoxic oxygen radicals. Nat Med, 2007. 13(6): s. 688-694.
Ohta, S., Molecular hydrogen as a novel antioxidant: overview of the advantages of hydrogen for medical applications. Methods Enzymol, 2015. 555: s. 289-317.
http://www.life-enhancement.com/magazine/article/3725-the-hydrogen-that-almost-nobody-knows-hydrogen-as-a-selective-antioxidant.
Settineri, Zhou, Ji, Garth L. Nicolson et al, Hydrogenized Water Effects on Protection of Brain Cells from Oxidative Stress and Gutamate Toxicity, American Journal of Food and Nutrition 2018, Vol. 6, No. 1, 9-13