Als we naar mensen kijken, moeten we ons realiseren dat mensen in één en dezelfde situatie totaal verschillend handelen en reageren. Velen van jullie zetten dit samen met de karakterstructuur van mensen.

Karakter:

Hoe we emotioneel reageren en hoe we handelen in tijden van crisis, of het nu gaat om baanverlies of ernstige ziekte, hangt af van ons karakter.

De moderne neurowetenschap gaat ervan uit dat onze neurale architectuur bepaalt wat we voelen en wie we zijn. Deze inprentingen gebeuren in de kindertijd.

belangrijke informatie wordt via zenuwcellen naar de hersenen getransporteerd. Elke opvallende ervaring verandert de synaptische circuits in de neuronale structuur. En deze synaptische circuits beïnvloeden vervolgens hoe we ons de volgende keer gedragen.

Nieuwe ervaringen leiden tot een verdere uitbreiding van de netwerken, en schakelpunten die niet meer nodig zijn worden weer afgebroken.

De mens kan dus door ervaring en leren permanent bouwen aan zijn neurale architectuur.

Basisvertrouwen:

Wat heeft karakter te maken met basisvertrouwen?

Ieder van ons heeft een toevluchtsoord nodig, een plek waar we ons veilig, geborgen, geliefd en welkom voelen. Als we naar de neurowetenschap kijken, komt dit verlangen uit het zoogdierenbrein, d.w.z. het limbisch systeem.

Idealiter hebben we deze plek gevonden in ons eigen ouderlijk huis. En mensen internaliseren dan dit gevoel van veiligheid, vertrouwen en liefde als een positieve basishouding ten opzichte van het leven, die we als volwassenen vasthouden door onze aangeleerde routine. We hebben zelfvertrouwen en kunnen ook andere mensen vertrouwen.

Als een baby wordt geboren, heeft hij op dat moment weinig behoeften, maar hij herkent of deze weinige behoeften worden waargenomen of niet.

Uit dit besef kan zich een sterk gevoel van basisvertrouwen ontwikkelen.

De baby voelt zich geaccepteerd en geliefd. Dit positieve gevoel ontwikkelt zich aanvullend door veelvuldig lichamelijk contact en door intensieve liefdevolle bezigheden met het kind.

Het basisvertrouwen wordt gevormd in de eerste levensjaren. Op basis van de neurowetenschappen weten we dat onze hersenstructuren in de eerste 6 levensjaren worden gevormd en dat ook deze diepe, onbewuste programma's hier worden ingeprent.

Mensen vormen hun basis voor een gezond zelfvertrouwen en een gelukkig en gezond leven al in de babytijd, door het vertrouwen, ten opzichte van zichzelf en de ervaringen met hun ouders, dat het leven en de mensen goed zijn.

Een sterk basisvertrouwen betekent:

Vertrouwen in mezelf:

•  Eigenwaarde, vermogen om lief te hebben
•  Ik ben het waard om bemind te worden
•  Ik voel me veilig

Vertrouwen in anderen

•  Partnerschap, gemeenschap
•  Ik heb vertrouwen in jou
•  Ik weet dat ik begrepen en geaccepteerd word

Vertrouwen in de hele

•  Wereld
• Het is de moeite waard om te leven

Een sterk basisvertrouwen vormt de basis voor:

- vertrouwen in zichzelf - vertrouwen in eigen kunnen - vertrouwen in de ontwikkeling van het gevoel van eigenwaarde - vertrouwen in de ontwikkeling van het vermogen om lief te hebben -.


Vertrouwen in de binding met anderen - vertrouwen in liefdesrelaties - vertrouwen in vriendschappen - vertrouwen in het leven zelf, dat het leven in principe "goed" is

We weten echter dat dit ideaal van een ouder-kindrelatie zelden optimaal functioneert. Allereerst moet worden opgemerkt dat deze zogenaamde negatieve inprentingen deels van subjectieve aard kunnen zijn en niet per se de schuld van de ouders hoeven te zijn, maar we kennen ook situaties als:

• De ouders zijn bang het kind te veel te verwennen
• overbelasting van de ouders in hun normale dagelijkse leven
• Gebrek aan basisvertrouwen van de ouders zelf

Als er een ontwikkeling is van te weinig basisvertrouwen, begeleidt dit gebrek aan veiligheid en stabiliteit de persoon vaak zijn hele leven lang.

Vooral in bijzondere levensfasen, zoals het beginnen met school, het volwassen worden.
Voor de getroffen persoon kan zelfs het leiden van een zelfstandig leven een grotere last zijn. Mogelijke problemen van verminderd basisvertrouwen zijn:

•  Gebrek aan zelfvertrouwen - weinig vertrouwen in bepaalde situaties
•  Beperkt contact met andere mensen - Innerlijke onzekerheid
•  Gebrek aan vertrouwen in iemands omgeving - weinig vertrouwen in mensen
•  Negatieve omgang met crises - weinig positieve levenshouding
•  Angst - wantrouwen - agressiviteit
•  Weinig vertrouwen in anderen - weinig vertrouwen in de gemeenschap
•  Gebrek aan eigenwaarde - hechtingsproblemen
•  Moeilijke partnerschap - relatie - liefdesrelatie
•  Enz.

De ervaring van onzekerheid of afwijzing toont zich dan in het dagelijks leven, het basisvertrouwen van deze mensen is niet uitgesproken, ze hebben problemen met hun gevoel van eigenwaarde, ze twijfelen steeds weer, ongeacht of dat nu tegenover hun levenspartner, meerderen of medemensen is.

Ze houden niet echt van zichzelf, voelen veel onzekerheden en bevinden zich vaak in permanente relatieproblemen. Het innerlijke kind - Overtuigingen

Als we in de moderne psychologie spreken over het innerlijke kind, hebben we het over een deel van de persoonlijkheid dat moet worden opgevat als de som van alle inprentingen uit de kindertijd - zowel positieve als negatieve.
In Siegmund Freuds 3 psychische instanties (id, ego, superego) is het innerlijke kind gelijk aan de instantie "id".

Siegmund Freud en zijn 3 psychische instanties:

•  Het=Innerlijk Kind - Schaduwkind / Zonnekind
•  I=Innerlijke Volwassene=Bewust Denkende Instantie
•  superMe=Innerlijke Criticus=Morele Instantie in ons

Deze ervaringen en inprentingen liggen vast in het onderbewuste, d.w.z. in de regel kunnen we ons schadelijke innerlijke programma's niet eens herinneren, maar ze werken in het onderbewuste en wachten erop om opgeroepen te worden. Deze angsten en behoeften worden, evenals alle positieve inprentingen, opgeslagen in het onderbewustzijn, maar de negatieve inprentingen veroorzaken de meeste moeilijkheden voor volwassenen.

Ons onbewuste deel van de ziel probeert alles om te voorkomen dat we de overtredingen en verwondingen moeten ondergaan. Tegelijkertijd streeft het echter naar veiligheid en erkenning. Al deze angsten en verlangens werken in het onderbewuste. Op het bewuste niveau zijn we volwassenen die het leven lijken vorm te geven. Maar op onbewust niveau beïnvloedt ons innerlijke kind massaal onze waarneming, ons gevoel, ons denken en ons handelen. Zelfs veel sterker dan ons verstand.

Ons onderbewustzijn (hersenstam en limbisch systeem) is een zeer krachtige instantie die 80 tot 90 procent van onze ervaringen en handelingen beheerst. In ons limbisch systeem worden al onze emotionele ervaringen opgeslagen die we in de loop van ons leven opdoen. Ongeacht of we ze later bewust kunnen oproepen of niet, ze zijn daar opgeslagen.

Als we een sterke emotionele ervaring hebben, kan die neuronale structuren in ons limbisch systeem activeren. Zo kan een huidige ervaring, maar dat hoeft niet, alleen andere, oude ervaringen triggeren, die elkaar dan versterken.

Als bijvoorbeeld de neuronale activiteit voor het gevoel van "angst" heel sterk wordt, vuren de neuronen uit het limbisch systeem omhoog, de cortex in. Dit is het gebied waar al onze kennis is opgeslagen en waar ons probleemoplossend vermogen zich bevindt door relevante informatie aan elkaar te koppelen.

Omdat diepere hersenstructuren (limbisch systeem, hersenstam) altijd "voorrang" hebben om te overleven, kunnen sterke emotionele reacties ons hersenoppervlak voor korte tijd gedeeltelijk verlammen. Dit zijn die momenten waarop goed overreden, zelfs met rationele feiten, niet meer helpt omdat emotie, bijvoorbeeld angst, de overhand heeft.

Heb je ooit geprobeerd een passagier met vliegangst te helpen door uit te leggen dat vliegen het veiligste vervoermiddel is? Deze rationele argumenten werkten niet omdat de cortex van de passagier volledig buiten werking was. Diepere hersenstructuren signaleerden voor hem het grootste gevaar. De cortex was dus niet meer operationeel en niet meer toegankelijk op rationeel niveau.